Doorgaan naar hoofdcontent

Dag 757 uit verbinding.

Waarop ik steeds hoop had, is dat dit donker, hetgeen ik ervaarde, het oorspronkelijke licht binnen mijn wezen niet beërven kan. Het donkere, wat mij laat inzien, het kwaad bevat ook mijn mind. Dit is aanwezig, als destructive energie, welk gegenereerd, zodra ik mijn irritatie toelaat. Wat ik toelaat als irritatie reeds als irritatie in mijn mind existeert. Want zodra ik een gebeurtenis interpreteer, als ik oprecht kijk, zie dat deze irritatie al voorafgaand aan mijn zien, aanwezig was. Als ik hiervan gewaar wordt, door de waarde van mijn denken en mijn ratio, dit instrument zinvol gebruik. Zodat ik leer zien dat mijn gedachten, me naast me aan het wankelen brengen, ook op een ander spoor kunnen zetten. 

Dit zien maakt zich kenbaar nadat ik de energie van irritatie ervaar, ondermijnende gedachten spinsels die zich vervolgens kenbaar maken. 'Want als ik veronderstel ik ben het niet waard, dan bevind zich een waarde in mij die dit veronderstelt. Want ik wil meer dan het mindere wat ik ervaar. Als ik denk en me realiseer te denken:' Ik ben niet voldoende zoals ik nu ben', dan is deze aanname ontstaan door een aanleiding. De reden voor mijn interpretatie. 'Ik denk bijvoorbeeld ' ik wordt niet betrokken bij de besluitvorming', 'er vind geen overleg plaats', 'mij wordt niets gevraagd', 'mijn bijdrage telt niet.' Een opsomming van redenen die ik me bedenken kan. De ware reden, van hetgeen ik nu opsomt, de aanleiding voor mijn irritatie, ligt al in mij besloten, voor dat de besluitvorming plaats vond, waardoor ik me bewust werd van mijn irritatie. Waarvoor ik dankbaarheid mag tonen. Want aanleidingen die ik innerlijk ervaar als tegenslag, deze energie van tegenslag, zet me aan het denken: ' Zal ik een smoesje verzinnen. Een reden, een leugen, waardoor ik voor mezelf rechtvaardig, de reden waarom ik voortijds wil afhaken. 

Dit denken zet me in beweging. Zowel negatief door mensen te ontwijken, als positief door dit denken oprecht onder ogen te komen. Ik wil contact vermijden uit ergernis. Omdat wat zich aandient niet aansluit bij wat ik verwacht op dat moment. Ik maak de keuze: 'Ik trek me terug en ik treedt uit verbinding.' 'Ik realiseer me zie en begrijp dat ik me wil bezinnen, aan contemplatie doen.' 


De titel van deze blog: 'uitverbinding' roept herinneringen op.
Uit: gevoelens en emotie uiten. 
Uit verbinding, losgekoppeld van overleg, intimiteit en zelfvertrouwen.
Uit contact, in sociaal isolement en eenzaamheid leven. 
Coping: destructieve strategieën.
Kracht van eenzaamheid ervaren. 

Gevoelens en emotie uiten heb ik moeten leren.
* vrijwillig op drang van de politie mijn huisarts bezocht.
* doorverwezen naar het CAD.

Uiteindelijk ben ik dit jaar 'Two decades' 20 jaar aan de slag geweest met herstel. Tijdens deze Journey, deze reis was ik bezig, gericht op lijden, op schaarste, gebrek, falen, angst, waardeloos zijn, wanhoop. Ergens ervaar ik de herinnering als kennende dat ik dacht dat ik niet voldoende was/ben. Deze aannames hebben bijgedragen aan ZelfStigma, innerlijke zelfkastijding. Deze ervaringen waarop ik nu onbeladen kan terugkijken als een 'erinneren'. In het verleden werd ik hevig overspoeld door de worsteling. Mijn ik-gerichtheid. Door zelfvergeving schrijven, autobiografisch schrijven, heb ik de donkere nacht van de ziel zoals Johannes van het Kruis het noemt, omgebogen. Echter onvoorwaardelijk vertrouwen roept minder weerstand op.

Enkele overwegingen 
Ik heb verteld hoe moeilijk mijn leven is, en mijn moed om oprecht te zijn heeft mij hierbij geholpen. Leer mij ook nu wat ik moet doen. Psalm 119:26

Ik heb U alles verteld wat ik heb gedaan en U hebt mij ook antwoord gegeven. Leer mij nu hoe ik naar uw wil kan leven.
Psalmen 119:26 HTB

Mijn ziel kleeft aan het stof, maak mij levend naar uw woord. Mijn wegen heb ik verhaald en Gij hebt mij geantwoord, leer mij uw inzettingen.
Psalmen 119:25‭-‬26 NBG51

119:25 Psalm
Daar ligt mijn ziel, gekleefd aan het stof, [*]
doe mij leven,
naar uw woord!

119:26 Psalm
De wegen die ik ging heb ik verteld, 
en gij hebt geantwoord, [*]
wil mij uw inzettingen leren.

Uit verbinding gaan, zo wordt door mijn mind veronderstelling mijn keuze gegenereerd. Mijn eigen voordeel blijft Onvervuld waardoor mijn oog erop kan vallen. 
Zelfvergeving toepassing betekent voor mij dat ik het verleden, met een gerust hart met rust kan laten, uiteindelijk iedere ademhaling als een nieuw leven zal leven. 

Ik realiseer me zie en begrijp nu dat de enige reden die vooraf gaat aan dat je valt - is omdat je het verleden niet hebt losgelaten. Duw ''Stop en Adem'' jezelf, want uiteindelijk zal de wilskracht genoeg zijn. 

Ik realiseer me zie en begrijp dat ik vaak gevallen ben in het ontwikkelen van voldoende wilskracht en discipline om te veranderen. Ergens wist ik intuïtief (weten zonder te weten waarom)' Jan geef jezelf nooit op'. Het zijn degenen die opgeven = die falen. Degenen die vaak vallen, leren één ding over zichzelf: en dat is dat ze nooit opgeven. Ik val en zal vervolgens steeds weer opstaan. Hierom draait het momenteel. 

Wend mijn oog af van al wat geen zin heeft; geef, langs uw weg, mij werkelijk leven.

119:35 Psalm
Een weg in het spoor van uw geboden,
   laat die mij begaan, [*]
want daarin heb ik behagen.

119:36 Psalm
Enkel uw overeenkomsten,
   neig daarheen mijn hart, [*]
en niet naar eigen voordeel.

119:37 Psalm
Eis van mijn ogen
   dat ze van het zinloze afzien, [*]
doe mij leven op uw weg.

30:17 Jeremia
ja, ik laat sluiting van je wonden
   over je rijzen
   en van je slagwonden
   schenk ik je genezing,
   is de tijding van de Ene. 

16 Op mijn woord, wie u verslindt, wordt zelf verslonden, al uw vijanden worden gevangen genomen, uw plunderaars worden zelf geplunderd, wie u berooft laat Ik beroven. 17 Ik sluit uw wonden, uw kwalen genees Ik - godsspraak van Jahwe -. Men noemde u Sion, de verstotene naar wie niemand omziet. 

Mijn angsten overwinnen resonates met de volgende bijbeltekst:

8:22Lucas

Maar het geschiedt op een van de dagen:
hij stapt in een boot,
hij en zijn leerlingen,
en zegt tot hen: laten we oversteken
naar de overkant van het meer!
En ze koersen óp.

8:23Lucas

Maar terwijl zij varen slaapt hij in.
Er daalt een wervelwind neer op het meer;
ze zijn volgelopen en in nood geraakt.

8:24Lucas

Maar ze komen bij hem,
wekken hem, zeggend:
meester, meester, we vergaan!

Maar helemaal ontwaakt, bestraft hij
de wind en de woestheid van het water,
en die houden op,
en wat geschiedt, is: stilte.

8:25Lucas

Maar hij zegt tot hen:
wáár is uw geloof?
In vreze en verwondering
zeggen zij tot elkaar: wie ís hij toch?-
dat hij én de winden én het water
opdrachten geeft
en zij hem onderhorig zijn!

DE ZEE OVERSTEKEN 

Op zekere dag stapte Hij met zijn leerlingen in een boot en zei tot hen: 'Laten we het meer oversteken.' Ze staken van wal 23en onder het varen viel Hij in slaap. Toen een hevige stormbui op het meer losbarstte, maakte het schip water en ze verkeerden in nood. 24Ze liepen dan ook naar Hem toe en maakten Hem wakker met de uitroep: 'Meester, Meester, wij vergaan!' Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind en het woeste water, ze bedaarden en het werd stil. 25En Hij sprak tot hen: 'Waar is uw geloof?' Ze werden door vrees bevangen en vol verbazing zeiden ze tot elkaar: 'Wie is Hij toch, dat Hij zelfs aan de winden en het water bevelen geeft en dat ze Hem gehoorzamen?' zie ook overdenking Marcus 4:35-41.

De bijbel in 1000 seconden 

Al onze angst wortelt in de angst voor de dood, de angst niet meer te bestaan, niet te bestaan zoals gewenst, de angst ook dat het leven anders zou zijn dan gehoopt. Als die golven ons bootje overspoelen kunnen we vrezen voor ons leven. 

Zelfvergeving 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard dat ik mezelf afwijs.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik denk niet te bestaan zoals gewenst. 

Ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik handel en verwacht conform mijn illusie niet te bestaan zoals gewenst. 

Als en wanneer ik in de illusie participeer niet te bestaan zoals gewenst, dan Stop ik en Adem. 

Ik realiseer me zie en begrijp wanneer ik in de illusie participeer niet te bestaan zoals gewenst dat ik irritatie ervaar en als ik ernaar handel, dat ik uit verbinding ga en me achter het muurtje van mijn verlaten kind modi en Aanname verstop hou. 

Doelstelling, door contemplatieve overweging zonder smoesjes oprecht kijken naar mijn smoesjes die de aanlijding vormt voor mijn innerlijke irritatie die al aanwezig was voor aanvang van het event. 

Bedankt voor je tijd! 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg