Dag 730 straffende kritische ouder

Tijdens safepath verdiepingsgroep kies ik voor de kaarten met daarop de afbeelding van de straffende kritische ouder en het eenzame kind. Een van de groepsleden vroeg me na afloop waaraan ik had gedacht. 

Tijdens de aandachtsoefening ga ik naar een veilige plek. Een boom in het bos, bij een ven gelegen naast een weiland waarin ik klom en me veilig voelde. 

De straffende kritische ouder die zijn kritiek en energie van afwijzing projecteert op zijn kind, die zich daardoor eenzaam gaat voelen, niet gezien, niet gehoord, verdrietig en angstig. 

Bij alles wat het kind gaat doen ervaart het twijfel omzijn behoeften uit te spreken en slikt deze in. Het kind ontwikkelt alertheid en heeft oog voor de signalen van afwijzing waarvoor het bang is.

Zodra het kind wel behoeften kenbaar maakt, druist dit in tegen zijn opvatting over loyaliteit jegens de straffende kritische ouder waarvan het ook afhankelijk is. Het kind voelt zich verlaten en niet gesteund in zijn verdriet door de verlatenheid wat het ervaart. Het eenzame kind in mij ging denken: 'waar doe ik het allemaal voor, alles wat ik in gang zet verdwijnt toch wel weer.' 


Ik kan me nu wel uitspreken en hulp vragen en kiezen met wie ik dat wat ik wil en kan uitspreken deel. Ik kan het en ik doe het, ik maak mijn angst kenbaar. Hierdoor maak ik mijn blinde vlek zichtbaar. Ik ontwikkel zelfvertrouwen door uitspreken, door mijn pijn en verdriet te delen met de groepsleden.

‘Omdat wij weten dat we te allen tijde over onze ‘kwetsbaarheden’ leren praten. Dit om te voorkomen dat we het alleen willen gaan dragen.’

Ik realiseer me zie en begrijp dat mijn kritische straffende ouder zelf een eenzaam kind bezit. Die straffende ouder was zelf eenzaam en werd niet erkend. 

Vandaag ben ik 33 dagen abstinent: zich van iets onthouden. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 132 Daadwerkelijk Zelfhonest wandelen!

Day 629 what is one's motivation for craving.

Day 637 appointment.