Dag 111 Oprechte Zelfexpressie.
![]() |
'Als in ogen buiten mezelf waarin mijn innerlijk zich weerspiegelt ziet'. Als uit bouwstenen samengestelde herinneringen uit inkt patronen onzichtbaar zichtbaar'. |
Ik realiseer me namelijk dat alles wat ik doe en denk vast ligt binnen mijn zijn als in patronen vervat. Door o.a. het Desteni DIP Light schrijfproces te wandelen - waarin ik vergeven toepas op mijn keuzes om angsten te maskeren waaruit mijn alcoholverslaving is ontstaan - ik mezelf verantwoordelijk maak door geregeld mijn mantra in gedachten te nemen dat ik mijn leven wil leiden.
Ik aanvaard dat ik mezelf heb toegestaan om mijn mindbewustzijnssysteem toe te staan dat het in dit systeem als in mij in haar hoedanigheid zoals in gedachten, gevoelens en emoties bestaat. Omdat ik als observant van dit systeem mezelf observeer ben ik in staat om hierop zelfvergeving en zelfcorrecties toe te passen.
Vandaag als inspiratie symbolisch op de cijfers DAG 111 terugblik op mijn keuze om te stoppen met alcohol. Een keuze die ik heb gemaakt op 11-11-2012. Op deze dag begint in het zuiden van Nederland, in de provincie Limburg waar ik woon het jaarlijkse Carnaval. Waar mensen dit feest inluiden dat onder leiding staat van 'Bachus de God' van de drank. Op deze dag heb ik bewust het besluit gemaakt om te stoppen met alcohol. Naast ellende bracht alcohol me vertrouwen, ontspanning en zelfvertrouwen. Vaak binnen een context waarin ik plezierige momenten heb beleefd. Drank was voor mij medicijn. Om mijn ego te blussen waardoor ik mijn innerlijke angst kon maskeren. Ik heb mezelf hierom veroordeelt. Ik ging me later schamen en afzonderen teruggetrokken uit het publieke leven. Imeers door hen werd ik negatief geevalueerd.
Hetgeen waar ik vandaag zelfcorrectie op toepas wat in mijn contact met anderen als in mezelf zichtbaar is geworden is dat ik anderen wel eens veroordeel in het feit dat ik door hen negatief geevalueerd word ga ik zelf veroordelen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik anderen als in mijn gedachten veroordeel. Als ik merk en mezelf ervaar dat ik anderen onbewust bewust gemaakt veroordeel, dan stop ik en adem. Ik realiseer me door anderen te veroordelen ik mijn zelf in een positie van ongelijkheid plaats waaruit weerstand aanwakker. Deze afscheiding tussen mij en anderen plaats waardoor ik in wezen niet opensta voor de ander en alleen het mij bekende leef, waardoor het contact - als in eenheid en gelijk - een fractie wegebt en mezelf daardoor verhinder effectief te zijn vermijdt en verhinder dat ik als in eenheid en gelijk met het leven en anderen verbonden ben omdat ik in afscheiding leef.
Ik stel mezelf ten doel vanuit zelfeerlijk naar mezelf kijken overga om met de ander of andere leven contact te maken en fysiek als in HIER aanwezig vanuit eenheid en gelijkheid met anderen verbonden wil Leven, zoals ik doe als ik zonder oordeel en spontaan mijn werkjes maak.
Reacties
Een reactie posten