Dag 214 'So Amazing Cool'.


Zelf-ondersteunend schrijven is 'So Amazing Cool'. In mijn blog van dag 213 verwijs ik naar het feit dat je deze Desteni I Empowerment-course' gratis thuis in je eigen tempo kunt volgen. Tijdens het schrijven onderzoek ik de invloed en kracht van gedachten' op mij en hoe kan het 'Zijn' dat de kracht van gedachten - 'Invloed-Uitoefent' op mijn 'Ware-Fysieke-Zelfexpressie?'

Het Belang van Dagelijks Schrijven

Gedurende de dag ben ik/zijn we vaak aan het denken en aan het reageren op situaties en mensen in mijn, uit onze uiterlijke wereld - maar we nemen zelden de tijd om deze gedachten en reacties te onderzoeken. Dit is waarin het schrijven ons zal assisteren. 

In het schrijven nemen we een moment om te schrijven over de ervaringen die we hadden gedurende onze dag. Door dit te doen – begon ik te zien en begrijpen wie ik ben en waarom ik HANDEL zoals ik doe. Wat het is dat onze ACTies uitlokt en dus beginnen we met het onderzoeken van de ware aard van onszelf als gedachten. 

Als we gewaar worden van onze gedachten door de dag heen, zullen we gaan zien hoe instabiel, vluchtig en onvoorspelbaar onze gedachten zijn – hoe ervaringen, herinneringen en plaatjes in onze geest geactiveerd kunnen worden in één moment en we onszelf in een ander moment plotseling in een totaal nieuwe dimensie van gedachten, ervaringen en herinneringen bevinden. Dit gebeurt zomaar zonder dat we ons daar zelfs gewaar van zijn.

De fysieke daad van schrijven zal ons daarom assisteren om alle gedachten hier te
brengen om mee te werken, zonder afgeleid en verdwaald te raken in de geest. Dit is hoe het fysiek ons assisteert in het stabiliseren en gronden van onszelf. Want - we kunnen slechts één woord tegelijk schrijven, we kunnen enkel over één punt tegelijk schrijven. In gedachten – zijn veel verschillende punten in staat om tegelijkertijd aan de oppervlakte te komen en zo wordt het moeilijk om onszelf richting te geven in het onderzoeken van de informatie. 

Schrijven eist van ons dat we onszelf in de pas houden in overeenstemming met het fysieke en staat ons toe sturend te zijn in het focussen op de punten waarmee we willen werken en alleen deze. En omdat we van onszelf eisen om onszelf in de pas te houden met de fysieke realiteit in en door de daad van het schrijven, zal onze innerlijke realiteit ook vertragen - hetgeen ons assisteert in het gegrond en stabiel blijven als we onszelf onderzoeken.

Wat vandaag prominent op de voorgrond treed zijn gedachten waardoor ik irritatie ontwikkel in mezelf. In een gesprek herhaald mijn gesprekspartner tot drie keer toe de vraag waarop ik al twee keer antwoord gaf. Ik realiseer me dat mijn antwoord niet bevredigend is waardoor deze voor de derde keer herhaald wordt. Ik merk dat ik de informatie die ik verstrek mijn gesprekspartner niet tot tevredenheid stemt. ik irriteer me aan dit gedrag.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik gedachten heb dat mijn gesprekspartner mijn antwoord niet serieus neemt waardoor ik irritatie ervaar. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vervolgens denk dat ik te onervaren ben omdat ik de de gewenste informatie niet kan verstrekken. Ik realiseer me dat ik vervolgens de vraag stel of mijn gesprekspartner mij wel begrijpt? Ik realiseer me namelijk door irritatie te ervaren denk dat mijn gesprekspartner mij wil kleineren alsof/omdat mijn bijdrage volgens mijn gesprekspartner als onvoldoende wordt beoordeeld. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de aanname mijn gesprekspartner wil kleineren alsof/omdat mijn bijdrage volgens mijn gesprekspartner als onvoldoende wordt beoordeeld waardoor ik irritatie ervaar. 

Ik realiseer me vervolgens dat ik, omdat ik over onvoldoende informatie beschik, voornemens ben om deze gegevens te verzamelen in dit gesprek zodat ik mezelf in staat stel dat ik mijn antwoord naar behoren kan onderbouwen. 

Ik realiseer me vervolgens dat ik mijn afspraak niet kon naleven omdat ik de nodige gegevens hiervoor in mijn beleving NOG nodig heb. 

Ik realiseer me dat ik vervolgens boos wordt omdat ik mijn antwoord al twee keer heb onderbouwd met argumenten. 

Ik realiseer me dat ik daarop laconiek en onverschillig onbereikbaar ben en het contact met mijn fysieke realiteit verlies. 

Vervolgens ben ik in staat om vanuit boosheid/onmacht/onbegrip in reactie te gaan. Dit doe ik echter niet. Ik verander tactisch van onderwerp en vermijd verdere escalatie. 

Ik realiseer me dat ik mezelf vervolgens ongeschikt vind en niets meer voel voor hetgeen ik de nodige gegevens wil verzamelen waarop ik de gedachte manifesteer: 'barst maar met de hele zooi', met tot gevolg dat ik onbereikbaar ben en me in mijn schulpje terugtrek.

Als en wanneer ik irritatie ervaar en mijn antwoord om meer onderbouwing vraagt, Ik stop en Adem.

Ik stel mezelf ten doel dat als ik in reactie schiet en de zaak dreigt te escaleren, Ik stop en Adem.

Ik stel mezelf ten doel dat ik volgens mijn signaleringsplan zal handelen in de momenten die volgen. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik bereikbaar ben voor telefoontjes of dat ik via de email gegevens verstrek. 

Ik realiseer me dat ik door tactisch uit reactie te blijven mezelf effectief assisteer en ondersteun om later mijn verhaal voorzien vanuit de nodige gegevens oprecht kan communiceren waardoor ik een serieuze gesprekspartner ben die zijn plan onderbouwt en met daadkracht laat blijken dat ik een betrouwbare gesprekspartner ben die effectief communiceert in het belang van mezelf en de mensen in mijn wereld omdat ik mezelf effectief assisteer en ondersteun voorzien van relevante informatie waardoor ik anderen professioneel van feedback kan voorzien.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg