Dag 199 De relatie met mijn Zelf-onoprecht.

Afgelopen week heb ik mijn mannetje gestaan. Lol. Op de uitspraak van een aanwezige had ik een reactie die ik niet 'in-reactie', lees: zonder energetische lading heb uitgesproken. Daarna ben ik toch gaan staan en heb op hetgeen de ander uitsprak mijn mening uitgesproken. Waarvan ik vind - mijn mening dus - dat zijn uitspraak ongepast was en niet aansloot bij het gespreksthema en binnen de context - situatie waarin we ons in dat moment bevonden. Ik realiseer me dat ik zelf reageer. Op dat wat een ander zegt. Reageer ik vanuit de in mezelf aanwezige informatie. Op iets buiten mezelf. Iets dat resoneert met mijn mind. Iets in mezelf wordt zichtbaar in reactie op iets buiten mezelf. 

So, here a sharing – to remember that: when you reference a memory and it shows you the end result of a previous activity / process / task you walked / did: to take a step back, breathe – ground yourself in the present, remembering to plan, consider, bring things together – knowing that there is going to be mistakes, the unpredictable happening, things going wrong – because you are now walking in real time, a present process where you have to create / bring things together again before you’ll attain the end result you want….Sunette Spies

In het verleden zou ik niets zeggen. Mijn woorden inslikken. Aanpassen aan iets waarmee ik het oneens was. Omdat ik pleit voor Leven in eenheid en gelijkheid voor Alle Leven heb ik besloten, nadat ik door-adem - als reactie op hetgeen door de ander geuit werd - waarvan ik DUS vind dat dit niet aansluit bij de context - ik van mening ben dat dit ongepast was. 

Ik realiseer me ook dat ik het respectloos vind. Onrechtvaardig zelfs. Er word een uitspraak gedaan. Over iemand anders. Waarop verder geen nadere uitleg volgt. Geen toelichting op het waarom en de woordkeuze van de uitspraak en de beslissing van de spreker om deze woorden wel uit te spreken. Geen uitleg waar ik uitleg wens omtrent de energetische aanhechting van de spreker. Reacties die ik-Zelf verbind aan deze woorden. 

Die vervolgens door de spreker worden weg gelachen. Waarop een smoes volgt. Het lijkt net alsof de boodschap die volgt bedoeld is alsof de woorden van de spreker onbedoeld waren. En onder het credo: 'ich habe es nicht gewusst' zonder pardon onder het tafelkleed worden geveegd. Waarop zonder verder nadenken en zelfreflectie dus meningen uiten zonder gevolg geoorloofd is. Zo ervaar ik mijn moment van contemplatie en herkauwen van hetgeen ik in mijn reactie op de ander in mezelf bewust heb gemaakt.

Hij lijkt wel alsof er geen verantwoordelijkheid genomen wordt. Alsof mensen zomaar dat wat ze denken mogen uitkramen. De omgeving vervuilen. Met onzinnige uitspraken die het zelfrespect, de integriteit en het zelf-oprecht van andere bevuilt. De zuivere onvoorwaardelijke Zelf-expressie van de persoon waartegen de uitspraak gericht is wordt in een uitspraak ondermijnd. Zonder de gevolgen voor anderen te overzien en zonder nadenken klakkeloos frustraties botvieren. Zo lijkt het wel.  

Aan mijn reactie koppel ik de volgende woorden en gedachten: agressief / lomp / bot / onverantwoordelijk / laconiek gedrag / kortzichtigheid / onverschilligheid. Woorden waaraan gedachten, gevoelens en emoties binnen mezelf resoneren. De laatste tijd ben ik me steeds meer bewust van mijn reacties. Ik reflecteer hier geregeld op. 

Woorden die MIJ saboteren en mij verhinderen om in Hier te blijven. Fysiek aanwezig zijn. Binnen mijn huidige realiteit. Met respect voor Alle Leven. Door mijn mind ontneem ik mezelf MIJN Zelf-oprecht. Waarbinnen mijn mind zoals ik in dit blog beschrijf actief is in reactie op reacties van anderen.

Ik realiseer me dat ikzelf degene ben die dit alles veroordeelt, als delen, via verbale woorden die ik in mezelf ooit aangenomen heb en in mezelf veroordeelt heb. Waarmee ik destijds met woorden mijn realiteit heb gemeten. Overgenomen uit observatie en opvoeding. Gekregen van anderen. In mezelf aanvaard en toegestaan. Mijn interpretatie. Die als Herinnering toen uit observatie ontstaan nu opspelen als woorden. Die ik verbind AAN hetgeen de ander zegt.

Als reactie nu. Ben ik afgezonderd van de fysieke realiteit in Hier. Omdat mij de juiste ondersteunende Levende Woorden nog ontbreken. Waardoor ik onrecht doe aan mijn Zelf-oprecht in dit moment, en aan het Zelf-oprecht van anderen. Daarom, omdat ik sta voor eenheid en gelijkheid voor Alle Leven, inclusief dat van mezelf, zal ik hierop Zelf-vergeving toepassen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in het verleden vaak woorden heb ingeslikt die wellicht nu binnen mij resoneren als reactie / Herinnering binnen mezelf in Hier zoals in dat moment, Nu als Zelf-on-oprechte woorden resoneren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik deze vorm van Zelf-sabotage op mezelf heb toegepast door het in mezelf te aanvaarden en toe te staan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat hetgeen ik voorsta in en van een ander in mezelf reflecteert als reactie / herinnering waarop ik mijn reactie baseer. Ik realiseer me dat mijn reactie als in mezelf mijn reactie als in hen in mezelf reflecteert.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik binnen de reflectie van mezelf in mezelf de reactie van de ander afwijs waarmee ik zijn Zelf-oprecht veroordeel / ondermijn en mezelf verheven boven de ander plaats en mezelf als ongelijkheid manifesteer.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben reacties in mezelf die ik in de ander veroordeel, dat deze manifestatie geen eenheid en gelijkheid behelst en wel afscheiding creëert die in mezelf zich als mijn oordeel - door de uitspraak van de ander te corrigeren - zich in mezelf manifesteert.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn Zelf-onoprecht oordeel waarmee ik rechtvaardigheid en eenheid en gelijkheid voor Alle Leven ondermijn en vermijd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in reactie op een ander mijn eigen Zelfrespect ondermijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in reactie op bepaalde types die agressie uitstralen agressie in mezelf ervaar, en alvorens deze reacties uitspreek eerst door-adem. 

Ik realiseer me dat ik twijfel aan het feit dat ik mijn uitspraak als reactie op de ander in feite rechtvaardig ten koste van een anders bijdrage aan een gesprek waarin ik dialoog wil aangaan in plaats van afwijzing, en juist als reactie op deze bijdrage afgescheiden-heid manifesteer in plaats van eenheid en gelijkheid in mezelf.

Als en wanneer ik reactie ervaar ten aanzien van de reacties van een ander waarvan ik meen dat dit agressie ondersteunt, Ik stop en Adem.

Ik stel mezelf ten doel dat ik deze reactie zal onderzoeken op het feit waarom ik deze uitspraak aanzie, vergelijk en relateer aan agressie in combinatie met de fysieke uitstraling van de boodschapper die in mijn beleving onbereikbaar is voor correcte uitwisseling.