Dag 192 Angst in relatie tot mij.

Tijdens een Skype gesprek schrijft mijn partner dat ik in reactie zit. Tijdens dit gesprek ziet en hoort zij mij niet. Zij vraagt wat er met mij gebeurt als ik in mezelf reactie opbouw. Vervolgens schrijft ze dat zij zich onveilig voelt. Ik ervaar deze woorden in mezelf als een beschuldiging. 
Dit is mijn gedachte in reactie op wat mijn partner schrijft. Mijn gezichtspunt of interpretatie van iets dat in mijn Geest gebeurt waar niemand iets van af weet tenzij ik het aan hen zou vertellen. Het plaatje dat in me opkomt, zo blijkt verder in deze blog is gelinkt aan een Herinnering.

Eerder die middag- zo begint ons gesprek heeft zij tijdens de sinterklaas intocht Zelf spanning opgebouwd. Ik wil graag weten of dat zij in reactie is? Ik vraag dit omdat ik graag haar realisatie wil bespreken. In het vorige Skype gesprek, samen met onze Buddy, heb ik namelijk gevraagd hoe, of en op welke wijze ik haar specifiek en effectief kan ondersteunen in haar proces.

Tijdens dit Skype gesprek heb ik verteld dat ik me realiseer dat de reacties - gedachten, emoties en gevoelens, in mezelf van mezelf zijn & mijn reacties reflecties kunnen zijn die ik in anderen door hun gedrag of reacties Gewaar ben. Ik wil mijn reacties graag gaan stoppen. Dit in tegenstelling tot wat ik gewend ben te doen namelijk dat ik mijn reacties uitspreek vanuit mijn mind waarin ik dus geen energie meer wil investeren. Energie, Aanhechtingen die aan Herinneringen plakken, waarmee ik volgens mijn partner reacties in mezelf opbouw. Wat ik in mezelf ervaar in reactie op haar woorden is dat ik vervolgens 'Beschuldiging' ervaar. 

Zonder aanwijsbare reden voel ik beschuldiging voor het feit dat mijn partner zegt / schrijft via Skype dat ik volgens haar in reactie ben en dat ik mezelf toesta dat ik in mezelf reactie opbouw waardoor zij angstig is en zich onveilig voelt omdat zij niet weet hoe ik reageer (via Skype). Ik realiseer me en weet uit ervaring hoe onveiligheid voelt. Ik realiseer me ook dat mijn partner haar reacties stopt in zichzelf en even iets anders gaat doen.

In mijn beleving reflecteert mijn partner deze aanhechting dus tijdens ons gesprek in zichzelf. Deze Negatieve Emotie Aanhechting signaleert zij via dit Skype gesprek in zichzelf waarbij we elkaar niet zien en niet kunnen horen waarop ik veronderstel dat haar reactie van haar zelf is.

Ik realiseer me ook dat ik niet verantwoordelijk ben voor haar reactie. Wat ik me vervolgens realiseer is dat ik mezelf als kind verantwoordelijk heb gemaakt voor het gedrag van een ander. Hierdoor heb ik destijds óók een Negatieve Emotie Aanhechting in mezelf aanvaard en toegestaan waardoor ik me onveilig ben gaan voelen. 

Ik realiseer me wat dit voor mijn partner kan betekenen. Nu realiseer ik me ineens waardoor ik op de woorden van mijn partner beschuldiging ervaar. Ik realiseer me dat mijn partner, net als ik destijds, zich vergist door mij verantwoordelijk te maken voor haar angst en onveiligheid. Ik realiseer me dat ik deze onveiligheid en angst destijds heb opgepakt zoals ik dit Zelf in mezelf destijds heb toegestaan en aanvaard.

Ik vergeef mezelf, mijn partner en de ander van wie ik uit observatie destijds in dat moment de ervaring in mezelf heb toegestaan en aanvaard als beschuldiging - informatie als woord beschuldiging uit observatie van het gedrag van de ander - waaraan ik Zelf in mezelf onveiligheid en angst heb verbonden zoals ik dit in mezelf heb aanvaard en toegestaan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn angst reactie reflecteer op mijn partner waarop zij mij verantwoordelijk maakt voor haar onveiligheid tijdens dit Skype gesprek. Ik realiseer me dat we elkaar niet zien en horen. Ik realiseer me ook dat mijn partner al spanning had opgebouwd waarmee ze vervolgens met mij in gesprek is gegaan. 

Ik realiseer me dat ik in mezelf vervolgens het woord beschuldiging waarneem. Ik realiseer me dat dit onterecht is, ineffectief en niet ondersteunend waardoor ik mezelf verhinder om als Zelfoprecht Leven Gewaarzijn in eenheid gelijk aan Alle Leven fysiek aanwezig te kunnen zijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn partner beschuldig vanuit mijn veronderstelling dat zij mij beschuldigd. Ik realiseer me dat ik alleen mezelf kan beschuldigen zodra ik beschuldiging in mezelf als woord toesta en in mezelf aanvaard. 

Ik realiseer me dat we afspraken hebben gemaakt in vorige Skype gesprekken dat we zonder aankondiging niet van de radar verdwijnen en elkaar als we uit reactie zijn te woord zullen staan. 

Ik vergeef mezelf net als mijn partner dat wij ons vergissen. Ik realiseer me dat we in een proces zijn van vallen en opstaan waarin we intensief in oefening zijn en vergissen is toegestaan. Ik realiseer me ook dat weglopen zonder uitleg Zelfonoprecht is en uitstel gedrag en het ontlopen van verantwoordelijkheid voor wat het beste is voor Alle Leven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik tijdens mijn alcohol verslaving dikwijls ben weggelopen en dat ik me realiseer dat leren oefenen is zonder oordeel te plakken op het gedrag van een ander. Ik ben mijn partner dankbaar dat zij mij spiegelt dat ik mezelf beschuldig en dat ik hiervoor niet langer verantwoordelijk ben als ik hierop Zelfvergeving zal toepassen.

Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn reacties in mezelf zal stoppen en onderzoeken door hierop vervolgens Zelfvergeving uit te schrijven en later Zelfcorrecties. 

Als en Wanneer ik merk dat ik mezelf beschuldig voor het gedrag van een ander, Ik stop en Adem. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door het woord beschuldiging in mezelf te ervaren in mezelf boosheid waarneem. Ik realiseer me dat ik onrecht ervaar voor het feit dat ik mezelf beschuldig voor het gedrag van anderen. Ik realiseer me dat ik deze beschuldiging heb aanvaard om de goede vrede te bewaren. Ik heb destijds mijn woorden van verontwaardiging ingeslikt uit loyalitiet vanuit opvoeding - eis. Ik realiseer me ook dat ik van mijn partner begrip en steun verwacht als zij merkt dat ik defensief reageer.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik verwacht dat mijn partner mij steunt en begrip toont voor mijn reacties. Ik realiseer me dat ik door dit uit te schrijven mezelf assisteer en verantwoordelijk maak voor mijn gedachten waarop ik Zelfvergeving toepas

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik beschuldiging ooit aan het dominante overheersende gedrag van een ander heb gekoppeld. 

Ik realiseer me dat ik vervolgens met mezelf heb afgesproken dat ik verantwoordelijk was voor het gedrag van de ander, waarop ik uit loyaliteit één mezelf uitspreken verbod heb opgelegd. 

Ik realiseer me dat dit verbod impliceert dat ik daarmee de goede vrede bewaar, kritiek vermijd en passief maar niets zeg waardoor er geen onvrede ontstaat. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben het gedrag van een ander waaruit onvrede blijkt als mijn verantwoordelijkheid heb gezien en gehoord in woorden waarop ik me beschuldigd heb omdat ik dacht ik schuldig was aan dit gedrag.

Ik stel mezelf ten doel dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mijn gedachten, emoties en gevoelens en dat ik oordeelvrij in Hier situaties en gebeurtenissen wil waarnemen nadat ik op mijn mind Zelfvergeving heb toegepast.

Ik stel mezelf ten doel dat ik mijzelf hiermee effectief ondersteun en mezelf en partner niet langer verhinder om haar en mezelf mind-free te bejegenen zonder oordeel en beschuldiging.

Ik stel mezelf ten doel dat ik oprecht mijn Zelfvergevingen hardop zal uitspreken.

Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn reacties zal Door Ademen alvorens deze realisaties later zonder mind - reactie zal / wil uitspreken.