Dag 188 Eenheid en gelijk.

En als er enige reactie/ervaring/oordeel/mening is over iemand of iets, dan ben ik nog steeds afgescheiden in en als mezelf. Als en wanneer ik ongeduldig reageer op een reactie van een ander, Ik stop en Adem. 

Hoe ik mezelf ervaar met betrekking tot mijn verslaving is het feit dat ik mezelf in mijn verslaving afhankelijk heb gemaakt van de werking van het middel dat alcohol mij gaf. Aspecten van mezelf die mij iets brachten door alcohol te nuttigen. Ik kreeg controle over angst. Nu ik gestopt ben komt er ongeduld om de hoek kijken op de momenten dat ik antwoord, reactie op mijn vraag.  

Vanuit deze angst had ik controle gekregen en kon ontspannen in situaties waar ik voorheen gespannen was. In situaties waarin spanning hing. Waarin afwijzing was van open met elkaar dialoog aangaan en communiceren. Er was onduidelijkheid binnen deze context waarin geen hoor en wederhoor plaats vond. 

Als ik nu merk dat ik ongeduldig ben in een situatie waarin spanning hangt en ik een antwoord verwacht om de spanning te elimineren kan het zijn dat ik juist door ongeduld en een antwoord verwachten en de situatie willen controleren, dat ik juist hierdoor meer spanning creëer bij de ander waardoor deze dichtklap en mijn verwachting naar een antwoord / oplossing niet onmiddellijk komt waardoor de spanning bij mezelf toeneemt. 

Het voordeel van alcohol was dat het onmiddellijk voorradig was zodat ik mijn spanning onmiddellijk kon dempen. De oorzaak van de stress die bleef aanwezig.

Aspecten van mezelf onthullen die ik projecteer op anderen, maar die in mij bestaan als afgescheiden van mijn Zelf. Dan pas ik zelfvergeving toe - bijvoorbeeld - ik raak gespannen als de dialoog wegvalt - dan kijk ik waar en hoe ik mezelf nog steeds kwetst door het met mezelf op een akkoordje te gooien - alcohol drinken en de spanning ontvluchten. Of omdat ik niet meer drink zoals ik nu doe mijn angst projecteren op een ander als een oplossing uitblijft. 

Dan pas ik zelfvergeving toe.Totdat ik in staat ben om naar mijn ongeduld te kijken - te kijken zonder dat er iets 'beweegt' in mezelf - dan bestaat er geen afscheiding meer in mezelf. Dus wat ik ervaar ten opzichte van ongeduld en spanning laat aspecten van mezelf zien die ik nog niet afgehandeld heb - als ik ook maar enige reactie heb naar iets of iemand  = afscheiding die in mij bestaat, en zulke reacties laten punten in mezelf zien die ik nog niet aandachtig bekeken heb. Deze realisatie deed ik gisteren in de chat met mijn buddy.

In mijn volgende blog zal ik hierop Zelfvergeving toepassen.