Dag 182 Present in dit moment.

 

Fear is always about something in the future. Remembering an incident and memory in the past with fear. Fear never exist in the present moment. It hapens somewhere in the past.As a little boy one Observation point created fear memory. So I'm afraid to speak and write English because it's a long time ago that I frequently wrote and spoke English. 

I also was afraid the first time I spoke in front of a group people when I worked at the Island Crete as I guide. I remember one of my first fear point at elementary school during the Sinterklaas meeting when visited our class. 

The teacher told me to stay outside near the frontdoor. In the mean time my classmates celebrate with singing Sinterklaas songs inside the classroom. The teacher told me with grim-faced eyes that I disobeyed her instruction. So I stood for houers outside. Cold, rainy and windy weather was my companion. I felt lonely and alone. I did not understand her instructions. I was happy and did not understand her because I didn't hear her words.  I was playing around and play with my classmates.  

I obeyed the teachers instruction. Because I had this instruction received from my parents. In their statement they had told me that I need to obey the authority of older persons or authority such as the teacher. 

Later when I was back in the classroom where my classmates were present she denied her behavior.She laughed and just denied here behaviour. She didn't missed me during the meeting. I never told this my parents. 

So at this age of seven I became aware of fear. Criticism, threatening grim eyes, no excuses or understanding. She did not missed my absence during the meeting. In response to current events or people I understand my reaction on grim eyes more better. 

Because I take responsibility for myself and towards what is best for myself, everyone else and everything else thats alife, I know that walking my fear and writing about it makes me more aware of my fear. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik in het openbaar spreken of schrijven angstig vond.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik het verwarrend vond dat de juf mij niet had gemist tijdens mijn afwezigheid.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik weerstand ervaar op autoritair gedrag en reacties van anderen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat het lachen van de juf in combinatie met haar onbegrip als haar reactie op mijn afwezigheid in mezelf haar lach als cynisch en autoritair heb ervaren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat lachen tijdens momenten en niet begrijp waarop deze lach is gebaseerd hierdoor verwarring ervaar waarop ik later fysieke pijn ervaar in mijn borstpunten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door mijn aangeleerde waarden 'verkeerd'en 'slecht' voortdurend angst genereer, waardoor ik me in mezelf opsluit en anderen negeer.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf verplicht en beoordeel om mezelf te gedragen volgens deze norm en te handelen op aanvaardbare en goedgekeurde manieren volgens de hartstochtelijke eis van mijn opvoeders.

Ik realiseer me wat toen mijn onvoorwaardelijke en onschuldige zelfexpressie was hierin toegestaan en aanvaard heb wat ik uit observatie als Herinnering heb overgenomen.