Dag 160 Ruwe zee


In tegenstelling tot lacherig gedrag van anderen en daardoor willen zwijgen omdat ik mijn dialect wil maskeren was zwijgen vooraf aan mijn eerste vaart achteraf functioneel en realistisch. Omdat ik simpelweg nooit eerder had gevaren. In tegenstelling tot de aanname dat 'alle' Limbo's onverstaanbaar zijn door hun dialect, kon ik deze ervaring zelf onderzoeken. Tenslotte ken ik niet alle Limburgers persoonlijk.
Vooraf aan mijn eerste vaart namelijk waren de collega's aan boord overtuigd van het feit dat ik zeeziek zou worden. Een standpunt onderbouwd met argumenten, een feit omdat ik een Limburger ben. Limburgers werden tijdens hun eerste reis namelijk altijd zeeziek zo werd me verteld door o.a. Rotterdammers, Hagenezen en andere Noorderlingen. Omdat ik nooit eerder fysiek de invloed van het ruime sop ervaren had heb ik toen wijselijk mijn mond gehouden. Mijn eerste dag op zee zal ik niet vergeten.  Een herinnering die vooraf in mezelf gekleurd werd door uitspraken van anderen. Mijn kalme afwachtende en onderzoekende houding over wat ik fysiek zou gaan ervaren is me toen goed van pas gekomen. 

Ik vergeef mezelf niet toegestaan en aanvaard te hebben in reactie op de woorden van anderen mezelf niet van hun woorden afhankelijk heb gemaakt. Ik realiseer me wel dat ik fysiek aanwezig in groepsverband spanning ontwikkel. Daarnaast ervaar ik deze spanning als mensen iets toezeggen en hun afspraken niet naleven. Hierdoor genereer ik een energetische reactie op hen als in mezelf die een Negatieve Emotie Aanhechting omvat. Een emotie waaruit ik angst voor afwijzing genereer en me niet serieus en miskend voel. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in woorden van anderen omdat ik hieruit angst genereer. 

Ik realiseer me dat ik door eerst fysiek te onderzoeken welke reacties ik gewaar ben tijdens het varen zelf ervaar hoe ik fysiek reageer op de ruwe zee. 

Ik realiseer me ook dat ik niet kan vertrouwen zonder ervaring / resultaat in Hier op de woorden van anderen. 

Ik realiseer me dat door kalm te blijven ik minder tot geen angst genereer omdat ik geen participant was in zeeziek als gemanifesteerde ervaring door de woorden die anderen spreken. 

Ik realiseer me dat wat anderen spreken in hun woorden mij fysiek geen angst kan bezorgen zolang ik dooradem en als in Hier aanwezig ben.

Ik realiseer me dat anderen die iets toezeggen ik in mezelf ga twijfelen dat ze mij over het hoofd zien en niet serieus als hun volwaardige collega zien. Ik realiseer me dat ik zelf weleens mijn afspraken fysiek niet gewandeld heb. Ik realiseer me ook dat ik hierop Zelfvergeving toepas.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben onbetrouwbaar te zijn omdat ik mijn woorden als in een afspraak vervat fysiek niet wandel. Ik realiseer me dat ik in mijn reactie op anderen mijn onbetrouwbaarheid als reactie als in kritiek op hen weer wandel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mijn reactie ook ongeduldig ben over het feit dat ik zit te wachten op concrete toespraken die anderen gaan wandelen dat ik de naleving ervan op hen geen invloed heb.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg