Dag 92 'Als in mijn automatische reactie kritiek ervaren'.

'In mijn automatische reactie
ervaar ik venijn waardoor ik als
in reactie mezelf ondermijn'.

Vandaag kreeg ik commentaar van X. Ik ben na een dagje strand op weg naar huis en fiets aan haar appartement voorbij. De luxaflex dicht. Via haar keukenraam heb ik naar binnen gekeken. Omdat ik haar niet zag en trek heb op een salade na een dagje zon besluit ik om door te fietsen. Thuis lees ik van haar op facebook een bericht met de volgende boodschap; Hoi Jan volgende keer als je langs komt mag je gerust even op de bel duwen, dan maak ik je open, en dan maak ik koffie, groetjes… 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte het is ook nooit goed wat ik doe Ik denk ik krijg altijd kritiek. Door te participeren in de gedachte voel ik me zwak, eenzaam en net een klein kind. Een beetje onnozel wat me onzeker maakt. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me verdrietig voel door mijn gedachten te denken en hierdoor verdriet ervaar. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben zonder mondelinge hoor en wederhoor als in mezelf over te gaan tot mijn beschuldigende in mijn gedachte en negatief geladen emotie verdriet als in mezelf activeer. Daarnaast denk ik het is ook nooit goed wat ik doe. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat in mijn gedachten participeer als in mijn negatief geladen emotie verdriet waardoor ik denk het is ook ooit goed wat ik doe.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me hierdoor zelf ondermijn waardoor mijn mezelf relaxt voelen na een dagje strand verdwijnt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn relaxte gevoel verdwijnt door mijn gedachten en automatische reactie als in mezelf geactiveerd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben me vaak aangepast te hebben aan haar recaties. De laatste tijd krijg ik geregeld comentaar van haar dat ik kritisch ben in mijn feedback in haar richting.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik haar feedback koppen aan het woord kritisch zijn waardoor ik haar feedback als kritisch intepreteer. Ik aanvaard ook dat ik zonder hoor en wederhoor over ga tot mijn coclusies op haar bericht. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik merk dat ik het de laatste tijd druk heb met schrijven. Ik heb met mezelf een commitment gemaakt dat ik reduceer tot een automatische reactie per dag beschrijven en vergeven. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben teveel hooi op mijn vork te nemen en daardoor het overzicht in draagkracht verlies. Door deze afspraak met mezelf te maken ben ik eerlijk en oprecht tegen mezelf. Het voordeel van mijn oprechte keuze is dat ik hierdoor beter mijn draaglast doseer.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat door lange en veel tekst ik indruk maak. Door kritisch te zijn op mezelf qua minder lengte en hoeveelheid tekst ben ik duidelijker en concreet. Hierdoor doseer ik mijn inspanning beter. Deze tekst zal hardop uitspreken en aan mezelf voorlezen.

Ik realiseer me dat elke gedachte, gevoel en emotie vanuit mijn mind als automatische reactie hiervoor zelf verantwoordelijk ben. Ik merk dat ik door mijn oprechtheid hierdoor milder ben en vriendelijker en daardoor ook spontaan en vriendelijker ben voor mezelf als in mezelf en hierdoor beter naar anderen kan luisteren en beter onderscheid maak wat van mij zelf is als reactie. Door hoor en wederhoor meer gelijkheid en eenheid ervaar.

In een tweede bericht kreeg ik de boodschap dat X op het balkon zat en daaronder een hartje.....