Dag 63 'Zelfbeheersing en zelfexpressie toepassen'.

Dialoog en overleg werkt ontluikend
Discipline is een proces waarin je iemand anders volgt en nodig hebt, omdat je niet op je eigen benen kunt staan. Zelfbeheersing is het samen aanvaarden van een pad, terwijl je op je eigen benen staat. 

Met depressie is er een gesprek gaande in jou vanuit een gevoel, het is een standpunt, een visuele of in de vorm van gesprekken met jezelf of doormiddel van het aannemen van een specifieke rol die jou van binnen uit in een depressie trekt. Welke vorm het ook is, er vindt een vorm van zelf bekritisering plaats tijdens het proces van depressie, en het is uiteindelijk allemaal te doen om aandacht te trekken.

Dat wil zeggen, de poging om aandacht te trekken, het is een poging om de uitkomst te controleren. Het heeft normaal gesproken te maken met iemands standpunt dat, iets anders, of iemand anders, of een situatie verantwoordelijk zou moeten zijn voor het feit of jij gelukkig bent. Dus hier komt absoluut geen zelfbeheersing aan te pas.

Er wordt vaak het excuus gebruikt dat ook anderen last hebben van depressie en daarnaast het excuus dat jij niet de discipline hebt om ook maar iets te kunnen doen. Maar het gaat totaal niet over discipline, het gaat om zelfbeheersing. Zelfbeheersing gaat ook over openheid en bespreekbaar maken van datgene wat er in mezelf zich afspeelt in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties. 

Discipline is een proces waarin je iemand anders volgt en nodig hebt, omdat je niet op je eigen benen kunt staan. Ik was alcohol verslaafd en had de drank nodig om te functioneren. Ik was de gehele dag bezig met de gedachte aan de eerste consumptie.

Zelfbeheersing is het samen aanvaarden van een pad, terwijl je op je eigen benen staat. Op een bepaald moment tijdens een training heb ik de bewuste keuze gemaakt om mijn leven te leiden in plaats van lijden en afhankelijk blijven van iets buiten mezelf om rust te ervaren.

Vandaag werd ik door iemand aangesproken. Met de vraag of ik wel eens boos werd. En of ik dan als met een hamer slaand op een object tekeer ga. Want zo vervolgde X de laatste keer dat ik je gesproken heb ik de dag erna last gehad van mijn onderrug. Omdat ik nu een tijdlang schrijf weet ik dat mijn reacties op iemand of iets buiten mezelf in mezelf plaats vind. Een tijd terug kreeg ik deze vragen ook. Ik ervaar dit en voel dat als ik in je nabijheid ben. Toen ging ik mee in deze reactie en heb me aangepast. Ik volgde uit angst voor afwijzing en verlies van dit contact. Vandaag heb ik X gevraagd of dat er vooraf aan zijn reacties in de vorm van deze uitspraken enige gedachten in hem opkwamen? Ja dat weer wel zei X bevestigend.

Ik heb me in het verleden aangepast aan situaties en mensen. Ik heb bewust gekeken naar mijn reactie en innerlijke gewaarwording vandaag. Ik heb doorgeademd en geluisterd naar mijn innerlijk gewaarzijn en kwam tot conclusie dat ik deze gedachten niet heb gehad. Wel dat ik wel eens boosheid ervaar, zoals ik dit beschreef in mijn blog van gisteren.

Later na een moment van bezinning kwam X terug op zijn reactie. Hij heeft zijn veronderstelling toegelicht en aan zichzelf helderheid verschaft. Wat bleek dat hij met een gedachten aan een reactie van mij op hem rondliep waarvan hij dacht dat ik dit zou denken. Het is opgelost en uitgesproken. Hij had zich, zod acht hij aan mij aangepast. Wat X deed hij heeft zich gespiegeld als zichzelf in zichzelf. Aan een gedachten binnen zijn bewustzijn, waaraan hij een reactie heeft gekoppeld vanuit de veronderstelling dat die reactie van mij zou komen. Al met al een leerzame dag.

Wat me is opgevallen is dat ik et daarvoor tegen X had gezegd dat ik de verantwoordelijkheid van reacties van anderen in mijn richting, niet meer persoonlijk maak. Hierop gaf hij als feedback 'ja-maar'. Even later fietste ik met mijn fietsje op het fietspad door de zwak verlichte spoorwegtunnel. Op het troittoir ernaast was een spelende jongen aan het stuiter ballen. De bal floepte op het fietspad waar ik in de verte achter me een bromfiets op hoge snelheid aan kwam razen. In de veronderstelling dat de bal onder het voorwile van de bromfiets terecht kwam wou ik de broemfietser een seintje geven en wijzen op de bal. Hierdoor kwam het bijna tot een botsing. Mijn automatische reactie en me verantwoordelijk voelen voor de bromfietser was bijna aanleiding voor een botsing. Tsja. Zo snel kan het gaan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik zeg niet verantwoordelijk te zijn voor anderen en een minuut later het wel ben door de bromfietser te willen waarschuwen. De jongen met de bal zal beter moeten opletten om ongelukken te voorkomen. Mijn willen helpen kan ik beter uit veiligheids overweging achterwegen laten in een zwak verlichte tunnel. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben vanuit reactie te willen helpen zonder eerst de situatie beter te observeren op risico's voor gevaar van de bromfietser.

Ik vergeef mezel toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in de tunnel gereageerd heb vanuit discipline en mijn reactie impulsief heb opgevolgd waardoor gevaar ontstaat. Ik aanvaard ook dat ik wil handelen vanuit innerlijk gewaarzijn en zelfbeheersing op dit moment verzuimd heb toe te passen. Ik vergeef mezelf aanvaard en toegestaan te hebben om voor mijn beurt te spreken en eerst te handelen in hier en daarna wil spreken over mijn ervaring.

Reacties

  1. Cool inzicht Jan in de laatste alinea en mooi dat je een begin maakt met het verantwoordelijkheid nemen in/als jezelf door middel van de toepassing van zelfvergeving op dit punt. Over het algemeen betekent deze 'herhaling' dat we het punt gezien hebben in kennis en informatie (in en als de geest) maar nog niet volledig geïntegreerd in hoe we het zelf leven in en als het fysiek als werkelijke zelfverandering. Zo gaat het stap voor stap.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg