Dag 62 'Een bewuste eerlijke keuze maakt plek voor dialoogwaardigheid'.
In mijn wezen ligt negatief geladen energie in de vorm van angst en boosheid opgeslagen. deze energie vertegenwoordigt het rode smoeltje. Wat ik echter wil is vanuit geweldloze communicatie mensen bejegenen. Dat lukt me goed. Ik ben me bewust van mijn reactiepatronen waardoor ik er iets aan veranderen kan. |
In mijn reactie hierop ik fysieke
klachten bloot leg die. Mij ervan bewust maakt doordat ik met een bittere smaak
in mijn mond wakker ben geworden. Deze klachten bevinden zich ter hoogte van
mijn borst, knieën en benen. Ik heb de indruk dat ik de laatste weken veel
ballast aan het versjouwen en aan het loslaten ben. 'to-do' regel dingen in mijn
hoofd. 'Ik denk dat ik beter een planning kan opstellen'. Naast deze fysieke aanslag
ben ik in gedachten binnen mijn mind met allerlei andere projecten bezig.
Naast gedachten zoals zaken in
gang zetten en communiceren – mijn herstel verhaal afschrijven – sporten –
gezond eten – leuke activiteiten verwerken die plaats vinden – mensen die ik
ontmoet – mijn verhaal schrijven via Dip – en het toelatingsgesprek – vrijwilligers werk- een griepje - houden me
naast het keffende hondje die me eigenlijk wakker schudt bewust en onbewust
bezig. Wat ik me eigenlijk realiseer is dat al die drukte zich in mijn mind
afspeelt.
Ik realiseerde me dat de hond aan het keffen
en blaffen was nadat hij op het balkon werd gezet. Vanuit een andere woning
klonk een andere keffer. De twee gingen zogezegd in gesprek met elkaar waardoor
het blaffende geluid toenam. Omdat ik ook een gevoel van onmacht heb ervaren -
omdat het hondje alleen werd achtergelaten door zijn baasje. Naar aanleiding
van zijn geblaf 'heeeellllppp ik wil naar binnen' ik en boos, gelijktijdig
verbaasd vol onbegrip was omdat men zijn huisdier overlaat aan zijn omgeving
waar anderen dieren op elkaar reageren. Hij keek niet om naar zijn huisdier.
Dat is mijn beginpunt dat mij in mijn wezen triggert- mij dirigeert en aanzet tot deze reactie.
Gelijktijdig roept dit ook angst op omdat ik volop bezig ben om mijn territorium
te onderzoeken en vorm te geven. Dit verhaal heb ik beschreven binnen mijn
herstelverhaal.
Waarom ik zo reageer is omdat de
hond achter wordt gelaten op het balkon - reageert op zijn omgeving waardoor
geluiden worden versterkt - ik terug denk aan onze herder die ook alleen achter
een gesloten deur blaffend te wachten zat. Ik weet dat ik op de blafferd van de
benedenbuur licht verbaal agressief werd. Vroeger werd ik door onze herder
grommend begroet bij het betreden van zijn ruimte. Het gaat over ruimte innemen
realiseer ik me nu tijdens het schrijven. Ruimte innemen mijn intuïtie – dat reactieve
negatief geladen energie informatie in mezelf bevat - communiceren en vergeven
en door mijn ongenoegen door de overlast aan mijn buitenwereld kenbaar te
maken.
Een correctie voor mezelf is dat
ik ten eerste me bewust ben van deze energie die in mij negatief geladen is
waardoor ik fysieke klachten ontwikkel. Via de intercom heb ik het baasje van
de benedenhond gesproken en verzocht dat hij iets gaat doen aan het geblaf van
zijn keffende viervoeter. Met een buurvrouw heb ik mijn ervaring gedeeld die me
op het hart heeft gedrukt – rustig jij he!!! Ik maak mijn ding bespreekbaar en
erken mijn ladingen binnen mijn systeem. Ik maak ruimte en wat ik belangrijk vind aangeef
ontstaat er in mij rust en begrip. Niet alleen omdat de benedenbuur op zachte aard meewerkt en
zegt is goed ik zal er iets aan doen. Ik ervaar dit omdat ik mijn negatief geladen energie in mezelf erken. Hierdoor deze ontspanning en ruimte – waar
eerder weerstand zat - ervaar. Daarop volgt die avond dat ik mijn herstel
verhaal heb afgeschreven en in zijn geheel heb verzonden. Daarnaast merk ik dat
ik mijn ruimte communiceer. Dit doe ik met risico voor afwijzing en kritiek. Deze
vorm van exposure pas ik wel toe. Aangaan wat voor mijn belastend is – waardoor
ik ruimte maak – is voor mij een voor mezelf gaan staan ontwikkeling.
Ik vergeef mezelf toegestaan en
aanvaard te hebben dat ik uitga van mijn veronderstelling dat de buurman mij
een risicovolle reactie gaat geven op mijn verzoek. Ik vergeef mezelf
toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me verantwoordelijk voel voor het
welzijn in de vorm van eenzaamheid van de hond. Ik heb deze keuze om
verantwoordelijkheid te nemen voor een viervoeter verduidelijkt aan de buurman
en gewezen op het feit dat het beestje overlast bezorgd binnen mijn veilige
thuissituatie.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard
te hebben dat ik de geluiden hard laat binnen komen en niet over kan gaan tot
doorademen. Wat ik goed doe is mijn overlast ervaring aan hem communiceren. Ik
aanvaard het risico van kritiek en afwijzing krijgen omdat ik mijn onbegrip en
verbazing indirect aan hem communiceer over het feit dat de hond alleen zit.
Ik vergeef mezelf toegestaan en
aanvaard te hebben dat ik me lang heb aangepast aan mijn negatief geladen
energie in mezelf die rust en ontspanning wil en harde geluiden, afwijzing en
onbegrip wil vermijden door er voor weg te lopen. Ik heb dit nu in de vorm van
exposure toegepast en begrip terug ontvangen omdat de buurman waarvan ik me ook
een beeld heb gevormd vanuit mijn angst. Ik realiseer me dat ik door de harde
geluiden geraakt ben en daardoor woede gevoelens en wrokkig ben ten aanzien van
het baasje van de hond. Uit voorzorg voor zijn reactie richting hond die vaker
tikken krijgt aan zijn janken en piepen te horen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard
te hebben dat ik me verantwoordelijk maak voor de veiligheid van de hond en
mijn negatief geladen energie in de vorm van angst – boosheid in mezelf
onderdruk waardoor ik fysieke klachten krijg.
Het belangrijkste van alle bevindingen die ik de laatste jaren heb opgepakt is eerlijkheid. Oneerlijkheid is geen schande. Omdat dit vaak onbewuste patronen bezit. Onwetendheid die nog onbewust meereist. Een reis naar Leven is een proces waardoor ik met schrijven, tijdens het schrijven inzichten krijg die mij de weg wijzen. Ik erken en herken, ik beschrijf mijn lading - negatief geladen in mezelf is een emotie- die weerstand in de vorm van boosheid, wrok, haat, verbittering kan oproepen. En positief geladen gevoelens zijn liefde, blijdschap, vreigde over de goede afloop met de buurman waardoor mijn verondestellingen ten aanzien van zijn verbale handelen tegen zijn keffertje geelimineerd worden en er ruimte ontstaat.
Het belangrijkste van alle bevindingen die ik de laatste jaren heb opgepakt is eerlijkheid. Oneerlijkheid is geen schande. Omdat dit vaak onbewuste patronen bezit. Onwetendheid die nog onbewust meereist. Een reis naar Leven is een proces waardoor ik met schrijven, tijdens het schrijven inzichten krijg die mij de weg wijzen. Ik erken en herken, ik beschrijf mijn lading - negatief geladen in mezelf is een emotie- die weerstand in de vorm van boosheid, wrok, haat, verbittering kan oproepen. En positief geladen gevoelens zijn liefde, blijdschap, vreigde over de goede afloop met de buurman waardoor mijn verondestellingen ten aanzien van zijn verbale handelen tegen zijn keffertje geelimineerd worden en er ruimte ontstaat.
Reacties
Een reactie posten