Dag 56 'Kracht is de moed om zelfoprechtheid te leven, met en als jezelf'.

Wat vreemd. Er mist een zwart schaap.
 Ik weet het zeker. Is niet zo gek dat ik niet slapen kan. Toch?
Kracht is de moed om zelfoprechtheid te leven met en als jezelf. Deze tekst lees ik in de les en gelijk ploept er een plaatje op. En ook licht verwondering en ontspanning naast de pijn in mijn lichaam, de hoofdpijn, branderig gevoel in mijn nek en de spierpijn in mijn schouders. Gewaarwordingen in mezelf die ik observeer. Mijn vermoeidheid is sinds gisteren wel minder geworden. Ik ben niet eenzaam en heb voldoende proviand in huis. Gisterennacht heb ik de hele nacht wakker gelegen en schaapjes geteld. Alsmaar voortdurende gedachten en beelden die in me opploepen. Mijn paranoia zijn is ook aanwezig in de vorm van mensen die ik tegenkom, die me spontaan goedendag zeggen. Waarop ik denk zullen ze het menen. Of mensen die de andere kant opkijken als ik er aankom. Zullen ze mij niet zien lopen dan.....vreemd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de spontaniteit, die ik als spontaan beschrijf, in twijfel trek. Twijfel is een negatief geladen ervaring die mij meer uitput. Ik aanvaard dat ik de spontaniteit als in twijfel trekken, zelf verantwoordelijk voor ben. Ik aanvaard ook dat ik redelijk goed blijf eten. Salade, vitamines, minder koffie en een stukje wandelen. Ik aanvaard ook dat ik daardoor ga zweten en me meer ontspannen voel. Door bezig te blijven en eten werk ik aan mijn fysieke herstel naast uitschrijven en vergeven.  Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn gedachten aan X als gemis aan aandacht omlijst. Ik was gisternacht brak, misselijk buikpijn en branderig gevoel in mijn keel worden door deze gedachten alleen maar meer versterkt.

Een voorbeeld van zelfoprechtheid naar zelf: als er angst wordt ervaren in mezelf tegenover iemand - het accepteren en toestaan van angst zou zelfonoprechtheid zijn, het beschuldigen van de ander voor het initiëren van de reactie als angst zou zelfonoprechtheid zijn, het hebben van gedachten als excuses in de geest over waarom de angst bestaat is zelfonoprechtheid, het doorgaan te bestaan in angst tegenover een bepaald wezen is zelfonoprechtheid - WAAROM? Omdat ik accepteer en toesta om door te gaan – volgens de les heb ik de mogelijkheid om de angst in het moment te stoppen en te zeggen: NEE! NIET MEER! Ik wil niet bestaan in deze angst - Ik weiger het, dit is niet wie ik ben!


Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mijn beoordeling van hoe anderen volgens mezelf reageren als mezelf in mezelf hoe ik hen observeer en hun gezichtsuitdrukking, als uiterlijk gewaarzijn interpreteer. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben aandacht van anderen nodig te hebben om mijn gemis aan leegte op te vullen. Ik bemerk ook dat NEE! NIET MEER! Toe te passen, naast zelfvergeving uitschrijven en de vier tellen ademen oefening toe te passen ik minder gemis in mezelf initieer als gemis aan aandacht. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn keuzes ten aanzien hoe ik anderen laat bepalen als in mezelf in hen heb toegestaan.

Ook als ik kijk naar het woordje spontaniteit dat ik vaak gebruik. Ook zo'n lijntje. Gisteren vroeg ik 'kan het zijn dat de griep in de lucht hangt waarop een iemand poste beter dan aan de waslijn. Tsja, al die woordjes die ik gebruik staan ergens mee in verband. Allemaal lijntjes uit ervaringen geconstueerd. Die tussen mij en mijn zelfoprecht in staan. Ik ben ervan bewust hoe dit in mezelf werkzaam is. Als gevoelens ontstaan die positief geladen zijn. Als emoties negatief geladen ergens in de mind ontstaan en als gedachte waar genomen. De laatste dagen doe ik kalm aan. Kalmer en eet goed en gezond. Heb beweging. Ik fiets graag en vandaag heb ik in het zonnetje gezeten en een boekje gelezen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg