Dag 7 Multigelaagd Onbewust Gedirigeerd (deel 1)



Je weet wel, letterlijk het afspelen en ervaren van ieders eigen bioscoop in zichzelf, wanneer we onze gedachten zien en wanneer onze reacties of emoties of gevoelens voortdurend draaien, bewegen, spelen op zichzelf in onszelf.




Mijn vader liep bij conflicten weg van huis. In mijn beleving duurde zijn afwezig zijn een eeuwigheid. De eerste keer, ik weet het nog goed, en dit zal waarschijnlijk nog lang in mijn herinnering blijven. Mijn ouders hadden een café bedrijf en gingen een avondje stappen. Iemand uit hun kennissenkring zou het café die avond runnen. Voordat mijn ouders thuis weggingen vertelde ik mijn moeder dat ik zou helpen als het druk zou worden en dat Gerrit me kon roepen. Zij gaf aan dat het wel mee zou vallen en niet nodig was. Of mijn vader de boodschap van mijn moeder ook heeft gehoord, weet ik niet. Later die avond ben ik naar bed gegaan en met mijn kleren aan op bed gaan liggen. Voor het geval mijn hulp gewenst was zou ik snel paraat en ter plekke zijn.

Plotseling s’nachts werd ik door mijn vader wakker gemaakt. Ik sliep al en hij vroeg me waarom ik met mijn kleren nog aan op bed lag. Omdat ik…..mijn moeder onderbrak hem met de boodschap laat die jongen slapen. Mijn vader ontstak hierna in woede en het drama dat hierop volgde dat hij zich op mijn moeder afreageerde met fysiek geweld. Ik gaf mij hiervan de schuld. Jarenlang heb ik met deze gedachten rond gelopen. Mezelf verwijten makend. Ik was het schuld dat mijn moeder met blauwe ogen rondliep, van de harde klappen die zij kreeg. Door mijn schuld omdat ik met kleren aan op bed lag. Tenslotte was ik veroorzaker van hun strijd. Had je maar moeten gehoorzamen Jan. Gehoorzamen aan haar opdracht dat het onnodig zou zijn om in het café te helpen. Allemaal gedachten die door me heen gingen. 

Mijn vader was en bleef weg. Hij was weggelopen na een avondje stappen. Mijn moeder had hem de opdracht gegeven mij te laten slapen. Althans zo beredeneer ik mijn beleving nu. Mijn vader zinde het niet dat ik met mijn kleren aan op bed lag. Voor mij zat hier een andere lading, beweegredenen en gedachten onder. Dat ik met mijn kleren aan op bed lag, ongevraagd hulp aanbieden en dienstbaar aan een ander zijn. De wil om hulp te bieden. Dit alles ongevraagd. Ongevraagd, zonder vraag, ongehoord voelen. Door nurture ingevoerd binnen mijn mindbewustzijnssysteem. Als reactie op mijn gedrag kreeg ik deze interpretaties ingeprent. Als beelden zo groot ingevoerd binnen mijn systeem.

Mijn vader was dus onder invloed van drank weggelopen. Ineens flits er een gedachte door mijn hoofd dat ik bij een ex op dezelfde manier ben gevlucht net als afgelopen week bij mijn vriendin het geval was omdat haar gedrag mij niet zinde. Iets dat in mijn beleving vast staat en gaat gebeuren. 

Waar het HIER bij zelfrealisatie (ontrafelen van de multigelaagdheid) in wezen om draait is ons te realiseren wie we zijn in onze gedachten en reacties in een moment (HIER). In wezen (essentie, van nature) zijn we dit echter niet. Worden we ons hiervan bewust dan kunnen we dit vergeven. Een vorige relatie betrapte ik namelijk zoenend met een andere vrouw waarop ik ben gevlucht. Mijn thema HIER, nu, momenteel is angst en verwijten maken waarvoor ik geen bewijs heb. Ik werd onbewust gedirigeerd door mijn gedachten en ben weggelopen wat ik niet wou. Abrupt was ik verdwenen. Volgens afspraak zou ik dit nalaten. Omdat ik mijn patroon angst zie kan ik dit vergeven. Mijn gedrag is onacceptabel.

Hiervoor heb ik mijn verontschuldigingen gemaakt. Wat ik wens is open dialoog en een monogame relatie. Ik wil dat mijn wens gehoord wordt omdat ik bespreekbaar maak wie ik ben. Daarnaast wil ik de ander accepteren en horen wie zij/hij aangeeft te willen zijn. Dit dien ik te accepteren en niet te willen regisseren omdat ik mijn behoeften nog onvervuld voel In mezelf. Echter deze behoefte is een conditionering die niet is vervuld. In wezen is dit een ontbreken dat er als ontbreken is ingevoegd. Wat echter dient te ontbreken is deze conditionering. Deze dient verwijdert te worden (ejecteren).

Tijdens het proces van Zelf-realisatie gaan we ejecteren – als je het zo wil noemen – maar de ejectie is een zelf-realisatie, dus het is niet echt dat we ons moeten ejecteren, het gaat erom ons te realiseren wie we zijn in dit alles. Want, wat zijn we altijd geweest? Een mindbewustzijnsysteem. En we ervaarden ons in en als gedachten, gevoelens, emoties, herinneringen, plaatjes/afbeeldingen, ideeën, percepties, constructies, geloofsystemen en ga zo maar door. 

In en als het mindbewustzijnsysteem bestaat wie we zijn. Omdat we altijd enkel maar dit mindbewustzijnsysteem geweest zijn, in en als dit mindbewustzijnsysteem – is de ervaring van onszelf enkel als dat van een mindbewustzijnsysteem geweest. Je weet wel, letterlijk het afspelen en ervaren van ieders eigen bioscoop in zichzelf, wanneer we onze gedachten zien en wanneer onze reacties of emoties of gevoelens voortdurend draaien, bewegen, spelen op zichzelf in onszelf.

In wezen (essentie) ga je met schrijven jezelf afpellen als een ui. In woorden wordt je eigen innerlijk onzichtbaar zichtbaar (existentie) gemaakt en alle verbanden en associaties die je daaraan koppelt. Alle zintuiglijke indrukken krijgen vorm (zichtbaar) zoals dit in je mindbewustzijnssysteem opgeslagen ligt.

Door de fysieke daad van schrijven zijn we in staat om onze gedachten, gevoelens en gedrag (ervaringen) te observeren in het HIER. Wij doen dat van gedachte tot gedachte. Wanneer er geen ervaring (gebeurtenis) is, dan is dit een onbewuste manifestatie die jou nog steeds beïnvloedt en je hier beheerst.

Door dagelijks te schrijven stel je jezelf in staat om deze gedachten door de fysieke daad van het schrijven in kaart te brengen. Je gaat als het ware je eigen mindset zien en in een later stadium, of direct, vergeven. Deze werkwijze stelt jezelf in staat om rust aan te brengen in je mind wat zich op de langere termijn vertaald naar uit komen bij je ware en oorspronkelijke Ik. 

Vanuit dit Ik kun jezelf, voorbij het mindsetsysteem dat geconditioneerd was/is, gaan Leven vanuit je eigen Ik. Dit is de achterliggende reden van dagelijkse schrijven. Het dagelijks fysiek maken van wat er in je mind (psyche) gebeurt. Een cadeautje in aarden in het HIER van, aan, voor jezelf.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg