Dag 7 Multigelaagd Onbewust Gedirigeerd (deel 1)
Je weet wel, letterlijk het afspelen en ervaren van ieders eigen bioscoop in zichzelf, wanneer we onze gedachten zien en wanneer onze reacties of emoties of gevoelens voortdurend draaien, bewegen, spelen op zichzelf in onszelf. |
Mijn vader liep bij conflicten weg van huis. In mijn beleving duurde zijn afwezig zijn een
eeuwigheid. De eerste keer, ik weet het nog goed, en dit zal waarschijnlijk nog
lang in mijn herinnering blijven. Mijn ouders hadden een café bedrijf en gingen
een avondje stappen. Iemand uit hun kennissenkring zou het café die avond
runnen. Voordat mijn ouders thuis weggingen vertelde ik mijn moeder dat ik zou
helpen als het druk zou worden en dat Gerrit me kon roepen. Zij gaf aan dat het
wel mee zou vallen en niet nodig was. Of mijn vader de boodschap van mijn
moeder ook heeft gehoord, weet ik niet. Later die avond ben ik naar bed gegaan
en met mijn kleren aan op bed gaan liggen. Voor het geval mijn hulp
gewenst was zou ik snel paraat en ter plekke zijn.
Plotseling
s’nachts werd ik door mijn vader wakker gemaakt. Ik sliep al en hij vroeg me
waarom ik met mijn kleren nog aan op bed lag. Omdat ik…..mijn moeder onderbrak
hem met de boodschap laat die jongen slapen. Mijn vader
ontstak hierna in woede en het drama dat hierop volgde dat hij zich op mijn
moeder afreageerde met fysiek geweld. Ik gaf mij hiervan de schuld. Jarenlang
heb ik met deze gedachten rond gelopen. Mezelf verwijten makend. Ik was het
schuld dat mijn moeder met blauwe ogen rondliep, van de harde klappen die zij
kreeg. Door mijn schuld omdat ik met kleren aan op bed lag. Tenslotte was ik veroorzaker van hun strijd. Had je maar moeten gehoorzamen Jan. Gehoorzamen aan haar opdracht
dat het onnodig zou zijn om in het café te helpen. Allemaal gedachten die door
me heen gingen.
Mijn vader was en bleef weg. Hij was weggelopen na een avondje
stappen. Mijn moeder had hem de opdracht gegeven mij te laten slapen.
Althans zo beredeneer ik mijn beleving nu. Mijn vader zinde het niet dat ik met mijn kleren
aan op bed lag. Voor mij zat hier een andere lading, beweegredenen en gedachten onder. Dat
ik met mijn kleren aan op bed lag, ongevraagd hulp aanbieden en dienstbaar aan een
ander zijn. De wil om hulp te bieden. Dit alles ongevraagd. Ongevraagd, zonder vraag, ongehoord voelen. Door nurture ingevoerd binnen mijn mindbewustzijnssysteem. Als reactie op mijn gedrag kreeg ik deze interpretaties ingeprent. Als beelden zo groot ingevoerd binnen mijn systeem.
Mijn vader was dus onder invloed van drank weggelopen. Ineens flits er
een gedachte door mijn hoofd dat ik bij een ex op dezelfde manier ben
gevlucht net als afgelopen week bij mijn vriendin het geval was omdat haar gedrag mij
niet zinde. Iets dat in mijn beleving vast staat en gaat gebeuren.
Waar het
HIER bij zelfrealisatie (ontrafelen van de multigelaagdheid) in wezen om draait is ons te realiseren wie we zijn in onze
gedachten en reacties in een moment (HIER). In wezen (essentie, van nature) zijn we dit echter
niet. Worden we ons hiervan bewust dan kunnen we dit vergeven. Een vorige
relatie betrapte ik namelijk zoenend met een andere vrouw waarop ik ben
gevlucht. Mijn thema HIER, nu, momenteel is angst en verwijten maken waarvoor
ik geen bewijs heb. Ik werd onbewust gedirigeerd door mijn gedachten en ben
weggelopen wat ik niet wou. Abrupt was ik verdwenen. Volgens afspraak zou ik
dit nalaten. Omdat ik mijn patroon angst zie kan ik dit vergeven. Mijn gedrag
is onacceptabel.
Hiervoor heb
ik mijn verontschuldigingen gemaakt. Wat ik wens is open dialoog en een
monogame relatie. Ik wil dat mijn wens gehoord wordt omdat ik bespreekbaar maak
wie ik ben. Daarnaast wil ik de ander accepteren en horen wie zij/hij aangeeft
te willen zijn. Dit dien ik te accepteren en niet te willen regisseren omdat ik
mijn behoeften nog onvervuld voel In mezelf. Echter deze behoefte is een
conditionering die niet is vervuld. In wezen is dit een ontbreken dat er als
ontbreken is ingevoegd. Wat echter dient te ontbreken is deze conditionering.
Deze dient verwijdert te worden (ejecteren).
Tijdens het proces van Zelf-realisatie
gaan we ejecteren – als je het zo wil noemen – maar de ejectie is een
zelf-realisatie, dus het is niet echt dat we ons moeten ejecteren, het gaat
erom ons te realiseren wie we zijn in dit alles. Want, wat zijn we altijd
geweest? Een mindbewustzijnsysteem. En we ervaarden ons in en als gedachten,
gevoelens, emoties, herinneringen, plaatjes/afbeeldingen, ideeën, percepties,
constructies, geloofsystemen en ga zo maar door.
In en als het
mindbewustzijnsysteem bestaat wie we zijn. Omdat we altijd enkel maar dit
mindbewustzijnsysteem geweest zijn, in en als dit mindbewustzijnsysteem – is de
ervaring van onszelf enkel als dat van een mindbewustzijnsysteem geweest. Je
weet wel, letterlijk het afspelen en ervaren van ieders eigen bioscoop in
zichzelf, wanneer we onze gedachten zien en wanneer onze reacties of emoties of
gevoelens voortdurend draaien, bewegen, spelen op zichzelf in onszelf.
In wezen
(essentie) ga je met schrijven jezelf afpellen als een ui. In woorden wordt je
eigen innerlijk onzichtbaar zichtbaar (existentie) gemaakt en alle verbanden en
associaties die je daaraan koppelt. Alle zintuiglijke indrukken krijgen vorm (zichtbaar) zoals dit in je mindbewustzijnssysteem opgeslagen ligt.
Door de
fysieke daad van schrijven zijn we in staat om onze gedachten, gevoelens en
gedrag (ervaringen) te observeren in het HIER. Wij doen dat van gedachte tot
gedachte. Wanneer er geen ervaring (gebeurtenis) is, dan is dit een onbewuste
manifestatie die jou nog steeds beïnvloedt en je hier beheerst.
Door
dagelijks te schrijven stel je jezelf in staat om deze gedachten door de
fysieke daad van het schrijven in kaart te brengen. Je gaat als het ware je
eigen mindset zien en in een later stadium, of direct, vergeven. Deze werkwijze
stelt jezelf in staat om rust aan te brengen in je mind wat zich op de langere
termijn vertaald naar uit komen bij je ware en oorspronkelijke Ik.
Vanuit dit
Ik kun jezelf, voorbij het mindsetsysteem dat geconditioneerd was/is, gaan
Leven vanuit je eigen Ik. Dit is de achterliggende reden van dagelijkse
schrijven. Het dagelijks fysiek maken van wat er in je mind (psyche) gebeurt.
Een cadeautje in aarden in het HIER van, aan, voor jezelf.
Reacties
Een reactie posten