Dag 2 Angst voor de Angst
Angst mijn spinsel-thema dat mij al een tijdlang bezig houdt.In haar greep heeft en mij volledig verlamt. Vroeger overwon ik mijn angst met alcohol. In 2012 ben ik hiermee defenitief gestopt. Angst heeft mij compleet buiten spel gezet.
Het is de angst niet maar het in mezelf als mezelf dat mij buitenspel zet. In de keuzes die ik maak ondermijn ik mijn welzijn. Door dat ik me afzonder en onbereikbaar ben voor anderen. Ik ben me hiervan bewust. Inmiddels doe ik dit een jaar of tien. Tijdens mijn onderzoek en herstelproces ben ik erachter gekomen dat ik mijn staat van zijn heb ontwikkelt vanaf mijn kind zijn. Ik kreeg van thuis uit de boodschap mee dat ik naar de grote mensen moest luisteren. Dit deed ik dus. Plichtsgetrouw en loyaal aan hun gezag. Ik was verlegen van aard en na een incident op de lagere school heb ik allerlei gedachten jarenlang voorzien van energie die deze gedachten alleen maar versterkten. Mijn angst voor de angst heeft een patroon aangenomen. De pijn en mezelf ellendig voelen verdwenen niet. De indrukken die ik opdeed hebben effect gehad op de perceptie van mezelf. Die ervaring van mezelf uit observatie versterkt, omdat ik in eerste instantie verlegen was, gebaseerd op hoe ik geprogrammeerd ben werd onzekerheid en in een later stadium angst. Door tegenslagen werd dit schaamte en een schuldgevoel waardoor ik angst kreeg voor mijn angst. Om te ontspannen ging ik overmatig veel alcohol gebruiken. Een remedie om de teksten op de grammofoonplaten in mijn hoofd te ontwijken. Te ontvluchten als een bang mannetje.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mij door mijn angst heb laten verlammen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door deze gedachtenstroom
mijzelf buitenspel heb gezet.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf de leuke dingen in mijn leven heb ontzegd.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn angst om te zijn heb veroordeeld. Ik heb deze angst Nu erkend. Door deze erkenning ben ik in staat om mijn nest te vergeven.
Ikvergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf de mogelijkheid heb ontzegd om mijn keuzes zelf te maken. Ik deed dit uit onwetendheid vanuit de veronderstelling wat ik noem loyaliteit en extreme aanpassing.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn gedachten onnodig lang heb voorzien van energie en de tijd die dit heeft gekost.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn negativiteit in mezelf heb versterkt met het overmatig gebruik van alcohol.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de teksten op de grammofoonplaten in mijn hoofd heb opgevolgd.
Het is de angst niet maar het in mezelf als mezelf dat mij buitenspel zet. In de keuzes die ik maak ondermijn ik mijn welzijn. Door dat ik me afzonder en onbereikbaar ben voor anderen. Ik ben me hiervan bewust. Inmiddels doe ik dit een jaar of tien. Tijdens mijn onderzoek en herstelproces ben ik erachter gekomen dat ik mijn staat van zijn heb ontwikkelt vanaf mijn kind zijn. Ik kreeg van thuis uit de boodschap mee dat ik naar de grote mensen moest luisteren. Dit deed ik dus. Plichtsgetrouw en loyaal aan hun gezag. Ik was verlegen van aard en na een incident op de lagere school heb ik allerlei gedachten jarenlang voorzien van energie die deze gedachten alleen maar versterkten. Mijn angst voor de angst heeft een patroon aangenomen. De pijn en mezelf ellendig voelen verdwenen niet. De indrukken die ik opdeed hebben effect gehad op de perceptie van mezelf. Die ervaring van mezelf uit observatie versterkt, omdat ik in eerste instantie verlegen was, gebaseerd op hoe ik geprogrammeerd ben werd onzekerheid en in een later stadium angst. Door tegenslagen werd dit schaamte en een schuldgevoel waardoor ik angst kreeg voor mijn angst. Om te ontspannen ging ik overmatig veel alcohol gebruiken. Een remedie om de teksten op de grammofoonplaten in mijn hoofd te ontwijken. Te ontvluchten als een bang mannetje.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mij door mijn angst heb laten verlammen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door deze gedachtenstroom
mijzelf buitenspel heb gezet.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf de leuke dingen in mijn leven heb ontzegd.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn angst om te zijn heb veroordeeld. Ik heb deze angst Nu erkend. Door deze erkenning ben ik in staat om mijn nest te vergeven.
Ikvergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf de mogelijkheid heb ontzegd om mijn keuzes zelf te maken. Ik deed dit uit onwetendheid vanuit de veronderstelling wat ik noem loyaliteit en extreme aanpassing.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn gedachten onnodig lang heb voorzien van energie en de tijd die dit heeft gekost.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn negativiteit in mezelf heb versterkt met het overmatig gebruik van alcohol.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de teksten op de grammofoonplaten in mijn hoofd heb opgevolgd.
Reacties
Een reactie posten