Dag 751 uit principe.
de regel waar je je in ieder geval aan wilt houden vb: uit principe eet hij geen vlees.
Zuchten; hoorbare uitademing, meest als uiting van ongenoegen of verveling, onbedwingbare drang, verslaving: “de zucht naar genoegen”. Zucht wordt besmettelijk als de een wil en de ander niet. De een wel, die de voordelen ziet, de ander niet die de nadelen heeft ervaren. Waar kies je dan voor zou je zeggen? Niet voor ongenoegen en de pijn van fysieke klachten.
Pijn geeft ongenoegen, zoals de gedachte aan de tandarts. Zucht bij verslaving, deze dwang, want dat is verslaafd zijn, wil dit ongenoegen ombuigen naar het specifieke gedrag of gebruik van het middel. Naast ongenoegen op termijn kost een verslaving ook veel tijd en het gaat ten kostte van, met als resultaat heel veel verlieservaringen. Het verlies van sociale contacten, werk, gezondheid en vrienden. Pijlers van menselijk welzijn die afbrokkelen.
Bij verslaving steekt na verloop van tijd het ongenoegen weer de kop op. Daar waar men in eerste instantie genoegen heeft ervaren. Genoegen uit een andere vorm van afhankelijkheid, waar men het gevoel van afhankelijk van ongenoegen de kop wilde indrukken. Ongenoegen willen vermijden door gebruik te maken van specifiek gedrag eten, of niet eten, gokken, seks of van een middel alcohol en andere drugs. Gebruik-gedrag elimineert ongenoegen tijdelijk.
De eerste gedachten tijdens het ontwaken is het middel. Alle aandacht gaat eerst uit naar ik moet alcohol gaan kopen bij de supermarkt. Een terugkerend dagelijks ritueel. Zodra de blikken in de koelkast stonden had ik rust. Toen las ik ergens dat het soms juist het beste is wat je kan overkomen als je niet krijgt wat je wilt. Een onbeantwoord begeren, ik wilde geen fysieke klachten meer, een verlangen wat onvervuld bleef omdat ik bleef gebruiken. Door middel van gevoel-surfen bijvoorbeeld. Een oefening in droog staan. Leren, om de eerste te pakken, deze behoefte uitstellen, jezelf toestaan, ik laat de eerste pils staan. Dat doe ik nu tijdens mijn bezoek aan de supermarkt. De rij waar de alcohol staat die vermijd ik, onbewust omdat ik daar niets te zoeken heb. Dat weet ik nu na 20 jaar lang pogingen gedaan om te stoppen.
Tijdens de ons allen bekende tweede Lock-down overviel me een koud gevoel wat ik herkende als zijnde een depressie. Als een deken gleed die over me heen door het wegvallen van dagstructuur, geen contact met mensen op vrijwilligerswerk, klanten en collega’s die ik niet meer ontmoeten kon, geen familiefeestjes enz. Alcohol was een manier die voor afleiding zorgde voor mijn gedachten. Die me weer lieten weten dat ik er niet toe doe, dat ik niet aardig ben, oninteressant omdat ik geen auto heb en geen geld om er een te onderhouden. Dwingende gedachten die controle verlies in gang hebben gezet. Door een gemis aan afleiding realiseerde ik me daarnaast dat er nog werk te doen was. Aan mezelf. Na een ambulante Detox heb ik ervoor gekozen om klinische behandeling aan te gaan. Gevoel-surfen alleen werkte niet langer.
Wat ik tijdens deze opname geleerd heb dat ik mijn kwetsbaarheid en angst voor kritiek en afwijzing heb benoemd tijdens therapiesessies. Met veel huilbuien tot gevolg en een kritische stem die me duidelijk maakte dat ik niet zo moest zeuren en anderen niet lastig moest vallen met mijn gejank. Dit uit angst voor kritiek en imperfectie, dit omdat ik toch een door mezelf bepaald beeld in stand wil houden. Een identiteit, achter mijn maskers waarvoor ik me eigen schaam.
Dankjewel voor het lezen!
Reacties
Een reactie posten