Dag 204 Pleasen


Ik doe mezelf een enorm plezier door mijn reacties als reactie op mijn omgeving te onderzoeken. Mijn reactie is een verwachting waaronder mind energie opgebouwd uit gedachten, emotie of gevoel. Een energetische reactie die ik heb verbonden als herinnering aan nachtelijk gestommel en abrupte plotselinge geluiden. Herrie die mij niet ondersteund om verder te slapen maar juist een ervaring in mezelf bloot legt waaruit ik een schrik reactie heb opgebouwd door geluid dat onverwacht de stilte van de nacht doorbreekt. 

Kort geleden werd ik s'nachts opgeschrikt door plotseling geluid wat ik heb ervaren als nachtelijk gestommel waarop ik mezelf niet effectief heb ondersteund waardoor in een schrikreactie ben geschoten. Ik wezen heb ik mezelf verhinderd om mezelf te ondersteunen met doorademen waardoor ik in reactie ben geschoten. Deze reactie heb ik vervolgens in mezelf als reflectie/herinnering actief gemaakt waardoor ik in reactie op de veroorzaker onredelijke uitspraken heb gedaan die verbonden zijn aan mijn eerdere mind ervaring/reactie als herinnering aan mijn eerste ervaring met nachtelijk gestommel.

Omdat ik in de veronderstelling was dat ik schuldig was aan dit rumoer heb ik in reactie op rumoer een houding ontwikkeld om te proberen de goede vrede te bewaren met clownesk gedrag waardoor ik me heb aangepast aan agressieve types om deze goede vrede te bewerkstelligen. Ik heb me lang aangepast en mijn woorden ingeslikt en ben gaan pleasen. daardoor liep ik weg uit situaties waarin het rumoerig was. Met een slok alcohol op deed ik dit niet. Omdat ik me niet langer verantwoordelijk maak voor nachtelijk rumoer pas ik hierop Zelf-vergeving toe. Ik realiseer me dat ik met weglopen en anderen beschuldigen mijn onvrde en reacties niet effectief kan corrigeren en afgescheidenheid in mezelf in stand houd. Daardoor verhinder ik mezelf om vanuit ware zelfexpressie te reageren op mijn omgeving. 

Ik heb te lang verwacht van de veroorzakers van nachtelijk tumult en herrie dat zij zich bij mij zouden verontschuldigen voor hun nachtelijk gestommel. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan abrupt en plotseling gestommel in de nacht schrik en angst heb gekoppeld.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me realiseer dat ik aan mijn schrikreactie angst koppel waarop ik irritatie ervaar die ik in mezelf reflecteer als reactie op gestommel in de nacht. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik boos ben als reactie op gestommel omdat ik deze reactie aan een ervaring heb verbonden in het verleden waarin ik abrupt gewekt werd door nachtelijke harde abrupte geluiden waaraan ik woorden heb verbonden dat het mijn schuld was - die mij onzeker, angstig en bang hebben gemaakt waaraan ik gedachten heb gekoppeld vanuit mijn veronderstelling dat ik de veroorzaker was en aanleiding waaruit het gestommel is ontstaan. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik ondanks mijn schuldgedachten me verantwoordelijk heb gemaakt als zijnde dat ik veroorzaker was en aanleiding van het nachtelijk gestommel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me vervolgens schuldig heb verklaard als veroorzaker van het gestommel waarop ik mezelf heb veroordeeld met woorden dat ik het schuld was dat het tumult ontstond waarop ik me met woorden een schuldcomplex heb aangepraat waaruit emoties, gevoelens en gedachten zijn ontstaan die waaraan een energie is verbonden waardoor ik schrik door harde geluiden en nachtelijk gestommel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de verantwoordelijke van het gestommel vervolgens heb gehaat en verafschuwt omdat er vervolgens nooit excuus of uitleg is gekomen door de veroorzaker op zijn reactie waaruit het gestommel is ontstaan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me daardoor geen raad wist naar aanleiding van deze nachtelijke ervaring waarover ik met niemand kon praten en vanuit mijn onschuld me schuldig heb verklaard en mezelf als overbodig heb aangemerkt omdat er nooit verantwoording werd en is genomen door de veroorzaker van het gestommel met een korte uitleg over de beweegredenen.

Als en wanneer ik abrupt wordt gewekt door onverwacht nachtelijk gestommel waarop ik schrik, Ik stop en Adem.

Ik stel mezelf ten doel dat mezelf niet langer verantwoordelijk maak als schuldige aanmerk in reactie op nachtelijk gestommel. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik niet verwacht dat mijn schrik reactie op nachtelijk gestommel met een keer doorademen verholpen is.

Ik stel mezelf ten doel dat ik mezelf zal assisteren in het vergeven van mijn reacties op nachtelijk gestommel en dat ik de veroorzaker van dit abrupte geluid niet langer zal lastig vallen met mijn reactie op nachtelijk gestommel.

Ik stel mezelf ten doel dat ik s'nachts geen overlast zal veroorzaken met nachtelijk gestommel en anderen niet zal wekken uit hun slaap omdat ik me realiseer welke gevolgen dit kan hebben.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg