Dag 186 Autoriteit realisatie.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte ondanks het feit dat ikzelf 'invloed kan uitoefen' op mijn huidige situatie en mijn zaken tijdig regel zal alles wat ik in gang heb gezet toch wel weer verdwijnen.
Ik neig ernaar om zaken uit te stellen of te veranderen. Vandaar dat ik een schema maak waarmee ik mezelf corrigeer en later deze correctie daadwerkelijk zal wandelen.
Ik realiseer me dat ik de autoriteit van mijn keuze in mezelf moet corrigeren als autoriteit van mijn beslissingen die ik dien aan te gaan als mijn verantwoordelijkheid.
In het contact met mijn partner verschilt deze invloed want op mijn vraag om een kunstgalerij te bezoeken zegt zij resoluut 'NEE'. Hierop pas ik me aan aan haar schema. Mokkend fiets ik achter haar aan.
Ik realiseer me dat ik ga leunen. Mijn voorkeur om even binnen te stappen bij de galerij laat ik varen. Als tegenhanger van autoritair gedrag in mezelf wandelen ontdek ik 'leunen'.
Onder invloed van een autoriteit buiten mezelf ervaar ik de invloed die iemand anders buiten mezelf 'op gezag van iemand anders' als weerstand, onbegrip en non-communicatief.
Ik denk we hebben tijd en zonder overleg laat ik de keuze van de ander als in mezelf als mijn reactie om te gaan leunen als de reactie op de ander in mezelf bepalen.
Mijn eigen autoriteit ondermijnen zoals ik beschreef in mijn blog van gisteren ervaar ik met minder weerstand. Het lijkt net alsof de ander mij iets verbiedt - nee we gaan niet naar de galerij - mij harder raakt - omdat de ander wel voor zichzelf staat: 'NEE we gaan niet naar de galerij' waaraan ik me aanpas. Want in wezen had ik Ja willen zeggen tegen mijn keuze - Ja tegen een bezoek aan de galerij - waarop ik niet naar binnen ga - waarop ik mezelf mokkend ervaar als 'leunen' in de beslissing van de ander.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat Nee zonder verdere uitleg lijkt of het teveel moeite is om mij uitleg te geven over deze keuze.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte alsof ik de moeite niet ben.
Als ik zelf mijn autoriteit ondermijn en ga leunen met gedachten - het komt wel goed met mijn planning - ik studeer later wel - ik studeer op het laatste moment - en in wezen uitstel gedrag vertoon waarop ik mijn verantwoordelijkheid uitstel tot op het laatste moment laat liggen.
Vanuit mind ervaar ik autoriteit. Buiten mezelf denk ik dat de ander denkt beter te zijn dan ik. Vanuit mezelf op mijn eigen invloed reageer ik laconiek. Alsof mijn uitstel gedrag oké is, dat ik zelf beslis', waardoor het minder heftig voelt, omdat ik mezelf toestemming verleen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik door mijn gedachte denk dat de ander op me neerkijkt. Ik realiseer me dat ik denk dat de ander op me neer kijkt.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat ik minderwaardig ben aan een ander.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door mijn gedachten - waar in wezen ook altijd eenheid en gelijkheid is voor alle leven een en gelijk is ik zelf afgescheiden-heid genereer waar ik eenheid en gelijkheid wil Leven.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat de ander met dwingende ogen zijn gezag over mij in mijn nadeel zal botvieren.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat de ander geen oog of oor heeft voor mijn onvoorwaardelijke zelfexpressie.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik orders aanneem en gehoorzaam omdat het zo hoort omdat het zo moet omdat ik dit geleerd heb.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik als ik iets anders wil doen en afwijk aan het gezag van anderen bijv. overleg en dialoog aangaan en samen naar mogelijkheden kijken en onderzoeken de gedachte dat is er toch niet bij. Ik realiseer me dat ik dan maar ga leunen en me aanpas aan de ander en bij de kunstgalerij.
Ik realiseer me dat ikzelf afscheiding genereer die ik als
zelf-autoriteit in me meedraag als gezag - waarbinnen ik
zelf -verantwoordelijk ben - om mijn onvoorwaardelijke
zelf-expressie - los van mind gedachten, te ontwikkelen.
Als en wanneer ik merk ervaar dat een ander mij negeert in keuzes waarbij men mij negeert en zonder overleg voor mij beslist, Ik stop en Adem.
Ik stel mezelf ten doel dat als ik een keuze maak om te werk te gaan volgens mijn planning ik me hieraan zal houden. Ik realiseer me dat door consequent mijn werk te maken ik meer ruimte maak en tijd waardoor ik minder nadenk over taken die nog liggen om uitgevoerd te worden.
Ik stel mezelf ten doel dat wanneer ik naar een galerij toe wil om naar kunst te kijken en daarvoor genoeg tijd is dat ik hiervoor zal staan en mijn keuze wil communiceren.
Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn keuze net als die van een ander zal respecteren en in ieder geval bespreekbaar wil maken. Ik realiseer me dat door me aan te passen en gaan leunen ik zelf-onoprecht ben en afscheiding genereer en mezelf ineffectief van mijn huidige fysieke realiteit afscheid waardoor ik mezelf verhinder om vanuit eenheid en gelijkheid voor Alle Leven te leven.
Ik stel mezelf ten doel om mijn keuzes beter en duidelijk te communiceren. Als en wanneer ik merk dat ik in reactie schiet, Ik stop en Adem.
Reacties
Een reactie posten