Dag 170 Voorspelbaar onvoorspelbaar gedrag.

Afgelopen week kreeg ik het bericht dat een afspraak werd gecanceld. Dit in tegenstelling tot een eerder bericht waarin ik werd uitgenodigd voor een bezoek. Deze wijziging maakt mij bewust van het feit dat als ik een afspraak maak, waarop deze afspraak werd gecanceld, ik me realiseer dat ik dit contact ervaar alsof dit is gebaseerd op voorwaarden. Wat er zich in wezen bij die ander afspeelt is mij dubieus. Ik ben afhankelijk van de ander die voor mij beslist dat de afspraak niet doorgaat. Ongeacht hoe ik dit ervaar en zonder uitleg ontvang ik deze beslissing via tekstbericht. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat zodra de zaken verlopen naar wens van de ander er geen vuiltje aan de lucht is. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat zodra ik mijn activiteiten kenbaar maak waarbij deze persoon niet direct betrokken is hierop gedrag volgt waarop ikzelf geen invloed kan uitoefenen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat dit gedrag voor mij fungeert om mijn vertrouwen te onderzoeken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik zonder verdere uitleg een tekstbericht ontvang waarop gedrag volgt waardoor ik door het dubieuze 
karakter ervan van slag raak omdat ik me buitengesloten voel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik me buitengesloten voel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in deze gedachte achterdocht ervaar.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard achterdocht te ervaren door het ontbreken van feiten over de specifieke beweegredenen van de afzegging. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door het gebrek aan feiten de ware toedracht niet ken toch hierdoor van slag raak. Ik realiseer me dat ik hierop herinnert word aan het feit dat ik deze situatie ken van vroeger. 

Binnen deze context heb ik aanpas gedrag als in mezelf aanvaard toegestaan. Ik realiseer me dat ik toen mijn gedachten uit observatie in mezelf heb aanvaard en toegestaan. 

Specifiek heb ik daardoor de gedachte ontwikkelt dat ik het niet waard ben om uitleg te vragen omdat ik dit toch nooit zal krijgen en dat anderen op mij als vanzelfsprekend hun frustraties mogen uiten en later als zij weer aandacht krijgen er geen vuiltje meer aan de lucht is. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik geen duidelijke uitleg vraag en vervolgens over ga tot de orde van de dag.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben zonder de vraag naar specifieke verklaring van redenen over te gaan tot de orde van de dag. Ik realiseer me door te participeren in het ontbreken van feiten hierdoor achterdocht genereer.

Ik vergeef mezelf toegestaan  en aanvaard te hebben de gedachte dat zulke mensen totaal geen besef hebben van de impact van hun handelen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat zij anderen onheus bejegenen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat zij impulsief handelen net hoe het hen uitkomt. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat zij later over de ware toedracht van hun keuze nooit duidelijk zullen zijn ik dit niet vraag uit angst voor afwijzing en de ware redenen van cancelen afspraak. 

Ik realiseer me dat ik deze gedachte relateer aan mijn eigen Negatieve Emotie Aanhechting die in mezelf aanvaard en toegestaan als Herinnering opgeslagen nu is ontstaan in woorden en gedachten als reactie op de afzegging.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben op dubieuze keuzes mijn oordeel plak en niet meer verwacht dat hierop feitelijke informatie over beweegreden zal volgen en daardoor feitelijke info in twijfel trek.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat er geen dialoog volgt op dubieus handelen omdat ik deze Negatieve Emotie Aanhechting in Herinnering met me meedraag.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn N E A als waarheid blijf gebruiken en hierdoor achterdocht creëer en koppel aan andere communicatie.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben zelf onzekerheid in mezelf te genereren op het uitblijven van feitelijke informatie over de specifieke toedracht van deze keuze.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik anderen toesta, zoals ik dit in mezelf heb aanvaard en toegestaan dat zij de eisen die zij leven, deze eis vertaal naar mijn emoties verdriet, achterdocht, wantrouwen en angst voor afwijzing waardoor ik van slag raak door het niet vragen naar feitelijke informatie.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben nagelaten te hebben navraag te doen naar feitelijke informatie waardoor ikzelf in gebreke blijf en mezelf tekort doe en verhinder om effectief te zijn.

Ik realiseer me dat ik door aanpassing aan mijn reacties ik me hierop begin af te zonderen en contactmomenten verminder. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me realiseer in mijn gedrag ineffectief te zijn door anderen langzaam van me af te duwen en straks weer alleen zal staan en me realiseer dat ik juist wel intimiteit wil ervaren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de reactie van anderen die ik als reactie daarop in mezelf toesta deze mij verhinderd in plaats van effectief communiceren mezelf dus nu als in mind reactie mezelf toesta uit contact te geraken.

Ik realiseer me dat ik mijn stuk beter zal inkijken. Ik stel mezelf ten doel dat ik meer duidelijkheid wil hebben in het fysiek contact met anderen over de keuzes die ons beiden betreffen. 

Ik stel me ten doel dat als een ander die mij uitsluit van gezellig samenzijn ik dit gedrag als in mijn reactie hierop in mezelf niet langer accepteer. Ik realiseer me dat naar aanleiding van keuzes dubieus word gedaan. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik dubieus gedrag van anderen als in woord dubieus eerst in mezelf concreet benoem en vraag navraag zal doen naar feitelijke, specifieke en meetbare informatie om concreet mijn situatie inzichtelijk te krijgen.

Wanneer en alvorens ik over ga tot reactie, Ik stop en Adem.