Dag 82 'Als ge eert dat wat resoneert in en als in uzelf' dan weet ge-zijt op mind elimineer koers.

Afwachten, het woord alleen al
'Afwachten en op toestemming wachten van anderen. In afwachting van de juf die mij zegt: 'Zo nu mag je naar binnen komen, je hebt hier nu lang genoeg staan wachten'. Vanuit deze houding kan ik blijven afwachten tot dat ik een ons weeg. Ik ben beter af als ik zelfverantwoordelijkheid neem. Door te schrijven en aanvaarden. Mezelf toestaan beschrijven wat ik heb geaccepteerd in dat moment dat ik daar stond af te wachten. Hiermee word ik zelf autoriteit en haal de macht over mijn leven terug.

Ik merk dat ik in mijn reactie reageer op X die in haar tekst als reactie reageert ‘mooi hoor’. Zonder verdere onderbouwing, toelichting of uitleg van datgene wat zij aan ‘mooi hoor’ bijzonder, opmerkelijk vind. Deze reactie is leeg. Zonder inhoud en passief. Zonder enthousiasme. Even later lees ik een reactie van een moeder die haar dochter uitzwaait die op schoolkamp gaat. Zij beschrijft iets van haar gewaarzijn. Dat ze haar dochter gaat missen en het moeilijk vind omdat dit de eerste keer is ze alleen weg gaat. Ook beschrijft zij dat haar dochter wel zin heeft in dit uitstapje. Zij beschrijft iets van wat zij als waardevol ervaart in haar woorden dit in tegenstelling tot de woorden 'mooi hoor’ die X schrijft. 

In mezelf roept dit een automatische reactie op: tsju een geluidje uit mijn mond dat mijn moeder ook vaker maakt als afwijzing op argumenten die ik wel eens aandraag. Zij zeggen nooit niks. Accepteert alles als vanzelfsprekend- als normaal – in reactie op gedrag van anderen – mijn vader en mijn broer en vroeger op mijn opa die had vaak kritiek op haar. Vroeger wou ze naar de marine. Deed ze niet door kritiek want vrouwen waren de onderliggers van de officieren. Mannelijke taxichauffeurs tijdens haar terugkomst van keuring op het station hadden dit tegen haar gezegd. 

Zij reageert op mij in de woorden dat ik een vervelend mannetje ben, dat ik altijd kritiek heb op haar en dat ik zeur. Mijn standpunt beargumenteren werd vaak als afwijzing door anderen in reactie op mij door mij als zodanig ook ervaren. Ik vraag haar wat zij zelf ervaart waarop ze dus dit geluidje maakt.

Dat ikzelf toestemming verleen aan het ontstaan van situaties waarin ik ben opgegroeid, waarin het onrustig was, waar ik erkenning zocht, bevestiging in wie ik ben, begeleiding om mezelf te ontplooien. Ik wou dat het gezellig was en rustig. Als strategie voor gezelligheid en rust ging ik overcompenseren in clownesk gedrag omdat ik de scherpe kantjes van deze grillige sfeer wou afhalen. Ik kon deze situatie niet begrijpen. Begrijpen waarom mensen zo onvriendelijk zijn tegen elkaar. Niet samenwerken. Zich niet aan elkaar conformeren, en in dialoog samen leven en elkaar vrede en geluk gunnen. Onder het motto wat ik zelf niet wil dat doe ik ook een ander niet.

En zolang ik me blijf verzetten tegen iets wat ik niet wil – geef ik er energie aan. Mijn clowntje zijn strategie werd een overlevingsmechanisme. De goede vrede bewaren. Me afhankelijk aan de mening van anderen conformeren om deze vrede  te continueren en mijn eigen zelf – de macht om mijn eigen zelf te leven, los van externe autoriteit. Ik heb dit zelf aanvaard en zoals in mezelf toegestaan in mijn gedachten, gevoelens en emoties. Vanuit dit mindsysteem ben ik gaan overleven. Leven als mezelf gemanifesteerd als zelf verantwoordelijk aanvaard in mijn hoedanigheid zoals ik dit in mezelf als reactie op gebeurtenissen heb geïnterpreteerd als mezelf binnen mijn geest. Nu ik begin te zien wat ik heb aanvaard en toegestaan kan ik door zelfvergeving mezelf assisteren en ondersteunen met zelfcorrigerende toepassingen.

Mezelf richting geven niet machteloos of verslaafd vanuit mijn geest reageren, maar beslissingen maken in mezelf en mijn wereld die mezelf zullen assisteren en ondersteunen en anderen in onze wereld, om in staat te zijn om te groeien, uit te breiden en uit te drukken en om meer te worden dan dat wat ik geaccepteerd en toegestaan heb in mijn geest, in relatie tot de gedachten, de reacties, de gewoonten en de patronen. Ik kan bezig blijven met het sussen van mijn verlegenheid. Mijn mond houden en de goede vrede bewaren. Zitten wachten op toestemming krijgen van anderen. In afwachting blijven staan naast de grote schooldeur. Tot de juf komt en zegt nu mag je naar binnen komen. Ik heb daar lang staan wachten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door te wachten naast de grote schooldeur irritatie en onbegrip in mezelf heb toegestaan. Ik vergeef mezelf dat ik daar zo lang bleef wachten en geen initiatief heb genomen om weg te lopen. Of naar binnen gaan. Informeren. Mijn stem laten horen. In plaats van vermijden wil ik mijn zelfverantwoordelijkheid nemen en zelf initiatief nemen. Door mezelf te assisteren en ondersteunen met zelfcorrigerende toepassingen en mezelf richting geven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik het gedrag van anderen verantwoordelijk maak voor datgene wat ik als aanpassing, vermijding en initiatief nemen heb ondermijnd en verzuimd te leven door het als in mezelf aanvaard en toegestaan te accepteren gedrag. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik hieraan toestemming heb verleend en deze woorden als in gedachten in mezelf heb gemanifesteerd als mind. Naast zelfcorrectie en zelfvergeving zal ik een ‘to-do-lijstje’ maken met activiteiten om een passende stage- werkplek voor mezelf te definiëren. Waar in ik mijn voorkeur kenbaar maak en zelf leiding neem. Als voorkeur kenbaar maak waar ik wil werken. Vanuit zelfinitiatief contact ga leggen en autoriteit ben van mijn richting.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn gedachten negatief denk en mezelf toesta dat meer wil genieten in hier als zelfoprecht. Zondag was ik bij het strandje waar ik voor eerst dit heb ervaren als van mezelf.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg