Dag 82 'Als ge eert dat wat resoneert in en als in uzelf' dan weet ge-zijt op mind elimineer koers.
'Afwachten en op toestemming wachten van anderen. In afwachting van de juf die mij zegt: 'Zo nu mag je naar binnen komen, je hebt hier nu lang genoeg staan wachten'. Vanuit deze houding kan ik blijven afwachten tot dat ik een ons weeg. Ik ben beter af als ik zelfverantwoordelijkheid neem. Door te schrijven en aanvaarden. Mezelf toestaan beschrijven wat ik heb geaccepteerd in dat moment dat ik daar stond af te wachten. Hiermee word ik zelf autoriteit en haal de macht over mijn leven terug.
Ik
merk dat ik in mijn reactie reageer op X die in haar tekst als reactie reageert
‘mooi hoor’. Zonder verdere onderbouwing, toelichting of uitleg van datgene wat
zij aan ‘mooi hoor’ bijzonder, opmerkelijk vind. Deze reactie is leeg. Zonder
inhoud en passief. Zonder enthousiasme. Even later lees ik een reactie van een
moeder die haar dochter uitzwaait die op schoolkamp gaat. Zij beschrijft iets
van haar gewaarzijn. Dat ze haar dochter gaat missen en het moeilijk vind omdat
dit de eerste keer is ze alleen weg gaat. Ook beschrijft zij dat haar dochter
wel zin heeft in dit uitstapje. Zij beschrijft iets van wat zij als waardevol
ervaart in haar woorden dit in tegenstelling tot de woorden 'mooi hoor’ die X
schrijft.
In
mezelf roept dit een automatische reactie op: tsju een geluidje uit mijn mond
dat mijn moeder ook vaker maakt als afwijzing op argumenten die ik wel eens
aandraag. Zij zeggen nooit niks. Accepteert alles als vanzelfsprekend- als
normaal – in reactie op gedrag van anderen – mijn vader en mijn broer en
vroeger op mijn opa die had vaak kritiek op haar. Vroeger wou ze naar de
marine. Deed ze niet door kritiek want vrouwen waren de onderliggers van de
officieren. Mannelijke taxichauffeurs tijdens haar terugkomst van keuring op
het station hadden dit tegen haar gezegd.
Zij
reageert op mij in de woorden dat ik een vervelend mannetje ben, dat ik altijd
kritiek heb op haar en dat ik zeur. Mijn standpunt beargumenteren werd vaak als
afwijzing door anderen in reactie op mij door mij als zodanig ook ervaren. Ik
vraag haar wat zij zelf ervaart waarop ze dus dit geluidje maakt.
Dat
ikzelf toestemming verleen aan het ontstaan van situaties waarin ik ben
opgegroeid, waarin het onrustig was, waar ik erkenning zocht, bevestiging in
wie ik ben, begeleiding om mezelf te ontplooien. Ik wou dat het gezellig was en
rustig. Als strategie voor gezelligheid en rust ging ik overcompenseren in
clownesk gedrag omdat ik de scherpe kantjes van deze grillige sfeer wou
afhalen. Ik kon deze situatie niet begrijpen. Begrijpen waarom mensen zo
onvriendelijk zijn tegen elkaar. Niet samenwerken. Zich niet aan elkaar
conformeren, en in dialoog samen leven en elkaar vrede en geluk gunnen. Onder
het motto wat ik zelf niet wil dat doe ik ook een ander niet.
En
zolang ik me blijf verzetten tegen iets wat ik niet wil – geef ik er energie
aan. Mijn clowntje zijn strategie werd een overlevingsmechanisme. De goede
vrede bewaren. Me afhankelijk aan de mening van anderen conformeren om deze
vrede te continueren en mijn eigen zelf – de macht om mijn eigen
zelf te leven, los van externe autoriteit. Ik heb dit zelf aanvaard en zoals in
mezelf toegestaan in mijn gedachten, gevoelens en emoties. Vanuit dit
mindsysteem ben ik gaan overleven. Leven als mezelf gemanifesteerd als zelf
verantwoordelijk aanvaard in mijn hoedanigheid zoals ik dit in mezelf als
reactie op gebeurtenissen heb geïnterpreteerd als mezelf binnen mijn geest. Nu
ik begin te zien wat ik heb aanvaard en toegestaan kan ik door zelfvergeving
mezelf assisteren en ondersteunen met zelfcorrigerende toepassingen.
Mezelf
richting geven niet machteloos of verslaafd vanuit mijn geest reageren, maar
beslissingen maken in mezelf en mijn wereld die mezelf zullen assisteren en
ondersteunen en anderen in onze wereld, om in staat te zijn om te groeien, uit
te breiden en uit te drukken en om meer te worden dan dat wat ik geaccepteerd
en toegestaan heb in mijn geest, in relatie tot de gedachten, de reacties, de
gewoonten en de patronen. Ik kan bezig blijven met het sussen van mijn
verlegenheid. Mijn mond houden en de goede vrede bewaren. Zitten wachten op
toestemming krijgen van anderen. In afwachting blijven staan naast de grote
schooldeur. Tot de juf komt en zegt nu mag je naar binnen komen. Ik heb daar
lang staan wachten.
Ik
vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door te wachten naast de
grote schooldeur irritatie en onbegrip in mezelf heb toegestaan. Ik vergeef
mezelf dat ik daar zo lang bleef wachten en geen initiatief heb genomen om weg
te lopen. Of naar binnen gaan. Informeren. Mijn stem laten horen. In plaats van
vermijden wil ik mijn zelfverantwoordelijkheid nemen en zelf initiatief nemen.
Door mezelf te assisteren en ondersteunen met zelfcorrigerende toepassingen en
mezelf richting geven.
Ik
vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik het gedrag van anderen
verantwoordelijk maak voor datgene wat ik als aanpassing, vermijding en
initiatief nemen heb ondermijnd en verzuimd te leven door het als in mezelf
aanvaard en toegestaan te accepteren gedrag. Ik vergeef mezelf toegestaan en
aanvaard te hebben dat ik hieraan toestemming heb verleend en deze woorden als
in gedachten in mezelf heb gemanifesteerd als mind. Naast zelfcorrectie en
zelfvergeving zal ik een ‘to-do-lijstje’ maken met activiteiten om een passende
stage- werkplek voor mezelf te definiëren. Waar in ik mijn voorkeur kenbaar
maak en zelf leiding neem. Als voorkeur kenbaar maak waar ik wil werken. Vanuit
zelfinitiatief contact ga leggen en autoriteit ben van mijn richting.
Ik
vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn gedachten
negatief denk en mezelf toesta dat meer wil genieten in hier als zelfoprecht.
Zondag was ik bij het strandje waar ik voor eerst dit heb ervaren als van
mezelf.
Reacties
Een reactie posten