Dag 20 feedback op Dag18 Positief ervaren gewaarzijn en Dag 19 'Afhankelijkheid' positieve feedback ervaring.
Binnen de volgende schrijf opdracht van http://lite.desteniiprocess.com cursus beschrijf ik mijn beleving bij verschillende emoties. Door positieve en negatieve gevoelens te ervaren, ben ik beter in staat om mezelf te vergeven. Op dag 19 beschreef ik de emotie 'afhankelijkheid'. Ik geef vandaag feedback op dag 18 en 19.
Is it an emotion?
Inleiding Dag 18 Positief ervaren gewaarzijn.
Ik beschrijf in deze blog of ik de laatste dagen een positief geladen ervaring/beweging/reactie heb gehad. In het kader van mijn weg naar Zelfoprechtheid beschrijf ik een ervaring. Vaak reageer ik negatief op gebeurtenissen.
Is it an emotion?Inleiding Dag 18 Positief ervaren gewaarzijn.
Ik beschrijf in deze blog of ik de laatste dagen een positief geladen ervaring/beweging/reactie heb gehad. In het kader van mijn weg naar Zelfoprechtheid beschrijf ik een ervaring. Vaak reageer ik negatief op gebeurtenissen.
In tegenstelling tot mijn reacties op feedback van mijn vriendin. Volgens haar geef ik haar kritiek en correctie. Ik waardeer haar bijdrage te weinig en geef vaak 'geprikkeld' commentaar op haar bijdrage. Op de feedback van mijn buddy reageer ik zonder geprikkeldheid.
Ik ervaar haar bijdrage 'als' positief. Zij is 'geinteresseerd', 'open' en 'transparant'. In haar commentaar stimuleert zij mij 'om ook een positief geladen ervaring/beweging/reactie te beschrijven'. Ik vind haar suggestie lerend, om 'stil te staan bij positief'. Omdat ik vaak focus op datgene wat negatief beladen voelt in een gebeurtenis.
Door de feedback van mijn vriendin en buddy ben ik in staat om deze vergelijking te maken. In mijn reacties op mijn vriendin regaeer ik onbewust en realiseer me dit achteraf. Onbedoeld levert dit vaak onenigheid op. In onze reflecties ervaar ik haar als 'open' en 'oprecht'. Ik vind haar bijdrage in die zin positief. Hun aanpak, van twee kanten emoties benaderen, geeft mij inzicht in de werking van mijn mindsysteem.
Ik ervaar haar bijdrage 'als' positief. Zij is 'geinteresseerd', 'open' en 'transparant'. In haar commentaar stimuleert zij mij 'om ook een positief geladen ervaring/beweging/reactie te beschrijven'. Ik vind haar suggestie lerend, om 'stil te staan bij positief'. Omdat ik vaak focus op datgene wat negatief beladen voelt in een gebeurtenis.
Door de feedback van mijn vriendin en buddy ben ik in staat om deze vergelijking te maken. In mijn reacties op mijn vriendin regaeer ik onbewust en realiseer me dit achteraf. Onbedoeld levert dit vaak onenigheid op. In onze reflecties ervaar ik haar als 'open' en 'oprecht'. Ik vind haar bijdrage in die zin positief. Hun aanpak, van twee kanten emoties benaderen, geeft mij inzicht in de werking van mijn mindsysteem.
De aspecten (afstandelijkheid, kil, koud, onbereikbaar en onvoorspelbaar) heb ik als kind in mijn omgeving geobserveerd en onbewust aangeleerd. Om mijn verlegenheid, onzekerheid, minderwaardigheid en aanpassen te maskeren. Of waren deze aspecten voor mij hechtingsvoorbeelden en aanleiding tot negatief interpreteren van gebeurtenissen?
Nu omhult het mijn 'ZELF-intimiteit'. Met ego van iemand anders, dat ik gebruik als manier om mezelf te beschermen. Bescherming tegen kritiek, boze blikken, kilte, eenzaamheid en onvoorspelbaarheid.
Dag 18 korte samenvatting
Afgelopen weekend bezocht ik met mijn vriendin een plek aan het water. Ik kom hier al lang en ken inmiddels veel van de vaste bezoekers. Er hangt hier voor mij een beleving die veilig aanvoelt. Vroeger schaamde ik me voor mijn naaktheid. Met name mijn benen vond ik te dun. Dit heb ik hier overwonnen. Ook door de contacten en gesprekjes met andere nudisten. Gesprekken over uiteenlopende thema's. Van religie, via filosofie en Tai Chi naar de zwarte zwanen die er zwemmen, en wat indrukkwekkend is, hun aan- en overvliegend geluid. Zo mooi. Er hangt hier een fijne serene sfeer.
Beiden van de rust genietend en de kwakende eendjes zaten we een beetje voor ons uit te staren. Een van de bezoekers die voorbij kwam begon spontaan (is inderdaad mijn invulling want tijdens het schrijven van dit blog realiseerde ik me al dat dit mijn invulling is van zijn gedrag) een gesprekje met ons. Ik introduceerde hem aan mijn vriendin waarop hij mij omschreef als een aardige en lieve man. Mijn vriendin bevestigde hierop zijn woorden volmondig met 'ja'. Oeps, blij verrast van hun woorden ervaar ik een soort blijdschap binnen mezelf. Afhankelijk van hun woorden voel ik me zoals ik voel, in tegenstelling tot het gemis eraan.
Wat ik fijn vind aan dit compliment is dat ik me gehoord en gezien voel. Dat hij de tijd neemt om mij/ons dit ongevraagd te vertellen. Met aandacht en respectvolle wijze.
Goed dat ik stil sta bij deze ervaring en benoem. Natuurlijk doet de zon me ook goed. Het is ook rustgevend om meer te focussen op prettige ervaringen. Gewaarzijn van de mooie natuur, de stralende ogen van mijn vriendin en de complimenten die ik krijg van haar en van de man. De mooie natuur en ogen ervaar ik los van enige emotie als zodanig mooi, indrukwekkend, schoonheid, verwondering ervaren bij een eerder bezoek in de vorm van het geluid van de overvliegende zwaan.
De laatste jaren heb ik me terug getrokken en in een sociaal isolement geleefd. Ik kwam wel op het strandje. Deed boodschappen en kookte mijn maaltje iedere dag. Echte contacten waren minimaal. Wel korte gesprekjes op straat met passanten, familiebezoekjes en verjaardagen van familieleden. De gesprekjes met de man heb ik als rust gevend ervaren. Dit ten aanzien, in tegenstelling tot, mijn gevoelens aan kilte, eenzaam enz.
Naar feestjes gaan van vrienden of op stap gaan deed ik niet meer. Uit schaamte en schuldgevoel voor de fouten die ik in mijn beleving heb gemaakt. Ik had toch niets te vertellen. Zo dacht ik. Dit schrijven in openheid ondersteunt mij hierbij.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn goedheid zolang verborgen heb gehouden voor de buitenwereld. De meeste mensen die ik nu spreek zijn positief over mij.Daarnaast weet ik dat anderen wel eens veroordeel om hun zijn. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door mijn oordeel over anderen, mezelf in een positie plaats die mij boven anderen plaatst, een positie die ik juist wil vermijden.
Ik vergef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik voorbij aan mijn sociaal isolement mijn kracht heb verontachtzaamt uit schaamte voor kritiek en afwijzing. Kritiek en afwijzing wat ik zelf inzet om anderen op afstand te houden.
Tot hier mijn blog van Dag 18, waarin ik in de tekst met rood aanvullingen heb geplaatst. Dit naar aanleiding van de feedback, in reactie op mijn blog van Dag 18. Dag 19 over 'afhankelijkheid', gebruik ik hier als positieve feedback.
Feedback Martijn de Graaf.
"Wat jij gewaarzijn noemt is in feite bewustzijn. ‘Gewaarzijn dat het goed is’ dat duidt er op dat het hier een perceptie betreft. Perceptie ‘dat het goed is’ is een interpretatie van de werkelijkheid en geen gewaarzijn, maar bewustzijn, want bewustzijn beweegt altijd tussen twee tegengestelden, zoals ‘goed’-’fout’, ‘juist’-’verkeerd’ en ‘positief’-‘negatief’. Je moet jezelf stoppen in de vorm van wat je geworden bent als entiteit genaamd 'bewustzijn'. Want bewustzijn is waar je jezelf hebt gecreëerd in een systeem, het is een reflectie van jezelf. Een reflectie van jezelf dat je hebt aangenomen uit observatie uit het systeem (omgeving)".
Dag 18 korte samenvatting
Afgelopen weekend bezocht ik met mijn vriendin een plek aan het water. Ik kom hier al lang en ken inmiddels veel van de vaste bezoekers. Er hangt hier voor mij een beleving die veilig aanvoelt. Vroeger schaamde ik me voor mijn naaktheid. Met name mijn benen vond ik te dun. Dit heb ik hier overwonnen. Ook door de contacten en gesprekjes met andere nudisten. Gesprekken over uiteenlopende thema's. Van religie, via filosofie en Tai Chi naar de zwarte zwanen die er zwemmen, en wat indrukkwekkend is, hun aan- en overvliegend geluid. Zo mooi. Er hangt hier een fijne serene sfeer.
Beiden van de rust genietend en de kwakende eendjes zaten we een beetje voor ons uit te staren. Een van de bezoekers die voorbij kwam begon spontaan (is inderdaad mijn invulling want tijdens het schrijven van dit blog realiseerde ik me al dat dit mijn invulling is van zijn gedrag) een gesprekje met ons. Ik introduceerde hem aan mijn vriendin waarop hij mij omschreef als een aardige en lieve man. Mijn vriendin bevestigde hierop zijn woorden volmondig met 'ja'. Oeps, blij verrast van hun woorden ervaar ik een soort blijdschap binnen mezelf. Afhankelijk van hun woorden voel ik me zoals ik voel, in tegenstelling tot het gemis eraan.
Wat ik fijn vind aan dit compliment is dat ik me gehoord en gezien voel. Dat hij de tijd neemt om mij/ons dit ongevraagd te vertellen. Met aandacht en respectvolle wijze.
Goed dat ik stil sta bij deze ervaring en benoem. Natuurlijk doet de zon me ook goed. Het is ook rustgevend om meer te focussen op prettige ervaringen. Gewaarzijn van de mooie natuur, de stralende ogen van mijn vriendin en de complimenten die ik krijg van haar en van de man. De mooie natuur en ogen ervaar ik los van enige emotie als zodanig mooi, indrukwekkend, schoonheid, verwondering ervaren bij een eerder bezoek in de vorm van het geluid van de overvliegende zwaan.
De laatste jaren heb ik me terug getrokken en in een sociaal isolement geleefd. Ik kwam wel op het strandje. Deed boodschappen en kookte mijn maaltje iedere dag. Echte contacten waren minimaal. Wel korte gesprekjes op straat met passanten, familiebezoekjes en verjaardagen van familieleden. De gesprekjes met de man heb ik als rust gevend ervaren. Dit ten aanzien, in tegenstelling tot, mijn gevoelens aan kilte, eenzaam enz.
Naar feestjes gaan van vrienden of op stap gaan deed ik niet meer. Uit schaamte en schuldgevoel voor de fouten die ik in mijn beleving heb gemaakt. Ik had toch niets te vertellen. Zo dacht ik. Dit schrijven in openheid ondersteunt mij hierbij.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn goedheid zolang verborgen heb gehouden voor de buitenwereld. De meeste mensen die ik nu spreek zijn positief over mij.Daarnaast weet ik dat anderen wel eens veroordeel om hun zijn. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door mijn oordeel over anderen, mezelf in een positie plaats die mij boven anderen plaatst, een positie die ik juist wil vermijden.
Ik vergef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik voorbij aan mijn sociaal isolement mijn kracht heb verontachtzaamt uit schaamte voor kritiek en afwijzing. Kritiek en afwijzing wat ik zelf inzet om anderen op afstand te houden.
Tot hier mijn blog van Dag 18, waarin ik in de tekst met rood aanvullingen heb geplaatst. Dit naar aanleiding van de feedback, in reactie op mijn blog van Dag 18. Dag 19 over 'afhankelijkheid', gebruik ik hier als positieve feedback.
Feedback Martijn de Graaf.
"Wat jij gewaarzijn noemt is in feite bewustzijn. ‘Gewaarzijn dat het goed is’ dat duidt er op dat het hier een perceptie betreft. Perceptie ‘dat het goed is’ is een interpretatie van de werkelijkheid en geen gewaarzijn, maar bewustzijn, want bewustzijn beweegt altijd tussen twee tegengestelden, zoals ‘goed’-’fout’, ‘juist’-’verkeerd’ en ‘positief’-‘negatief’. Je moet jezelf stoppen in de vorm van wat je geworden bent als entiteit genaamd 'bewustzijn'. Want bewustzijn is waar je jezelf hebt gecreëerd in een systeem, het is een reflectie van jezelf. Een reflectie van jezelf dat je hebt aangenomen uit observatie uit het systeem (omgeving)".
Hier zal ik een aantal zelfvergevingen met je wandelen. Mijn toevoegingen op zijn feedback in rood.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te geloven dat er een beleving hangt die veilig aanvoelt en een fijne sfeer in plaats van me te realiseren dat dit de projectie is van een beleving die ik in mezelf oproep n.a.v. van de plek. Ik doe dit onbewust op dat moment. Bij nader inzien en door te schrijven nu bewust in combinatie met de zachtheid (die ik zo noem in tegenstelling tot kilte, kou, afstand, kritiek).
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te geloven dat de andere bezoeker spontaan een gesprekje met ons begint in plaats van me te realiseren dat ik niet kan weten of het spontaan was of met voorbedachte rade.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben blij verrast en met blijdschap te reageren op hun woorden die ik hoor in plaats van de woorden bij hun te laten en me te realiseren dat de woorden spreken van hun gevoel, niet van mij - en hierin vergeef ik mezelf niet toegestaan en aanvaard te hebben te zien, realiseren en begrijpen dat zolang en wanneer ik een ervaring heb op iets/iemand dat ik afgescheiden ben in en als mezelf. Ik heb een ervaring op iets iemand buiten mij en ben dan afgescheiden?
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat reageren een functie is van mijn bewustzijnssysteem.(ego)
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben een nieuwe draai te geven aan de gevoelsreactie tot gehoord te zijn geworden en serieus te zijn genomen in plaats van me te realiseren dat ik dit volstrekt los van de realiteit zelf fabriceer naar aanleiding van wat is gezegd.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat ik nu in plaats van zoals voorheen negatief te reageren op de werkelijkheid en op mezelf de manier gevonden heb om 'positief' te reageren en te interpreteren en voort te borduren op de realiteit.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te geloven dat de andere bezoeker spontaan een gesprekje met ons begint in plaats van me te realiseren dat ik niet kan weten of het spontaan was of met voorbedachte rade.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben blij verrast en met blijdschap te reageren op hun woorden die ik hoor in plaats van de woorden bij hun te laten en me te realiseren dat de woorden spreken van hun gevoel, niet van mij - en hierin vergeef ik mezelf niet toegestaan en aanvaard te hebben te zien, realiseren en begrijpen dat zolang en wanneer ik een ervaring heb op iets/iemand dat ik afgescheiden ben in en als mezelf. Ik heb een ervaring op iets iemand buiten mij en ben dan afgescheiden?
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat reageren een functie is van mijn bewustzijnssysteem.(ego)
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben een nieuwe draai te geven aan de gevoelsreactie tot gehoord te zijn geworden en serieus te zijn genomen in plaats van me te realiseren dat ik dit volstrekt los van de realiteit zelf fabriceer naar aanleiding van wat is gezegd.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat ik nu in plaats van zoals voorheen negatief te reageren op de werkelijkheid en op mezelf de manier gevonden heb om 'positief' te reageren en te interpreteren en voort te borduren op de realiteit.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat ik de elementen uit de werkelijkheid bij elkaar voeg waarmee ik mezelf in staat stel een stroom gevoelsenergie los te maken in mijn bewustzijnssysteem en mezelf zo los maak van de realiteit en de realiteit misbruik om er meer/iets van te maken dan het is.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken en geloven dat gewaarzijn positief of negatief ervaren kan worden in plaats mezelf te realiseren dat gewaarzijn als zelf in toepassing alleen staat - al een en dat als ik iets ervaar door iets of iemand buiten mij zo bijvoorbeeld als mensen die positief zijn in hun commentaar dat dit de creatie van bewustzijn is wat feitelijk ego is en ik zo mijn ego oplaad - en dus vergeef ik mezelf niet toegestaan en aanvaard te hebben te zien, realiseren en begrijpen dat ik mijn ego/geestbewustzijn oplaad aan wat mensen buiten mij zeggen of het nou negatief is of positief, opladen van het ego is opladen van het ego.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien, realiseren en begrijpen dat een positief gevoel zoals mijn goedheid ontstaat uit de opbouw/verzameling/
Met dank aan Martijn de Graaf
Reacties
Een reactie posten